Nobel, Alfred Bernhard

1995/08/02 Azkune Mendia, Iñaki - Elhuyar Fundazioa | Kaltzada, Pili - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Biografiak

(1833-1896)

O prestixioso químico sueco naceu en Estocolmo en 1833. Desde moi novo tivo una tendencia á ciencia, xa que na súa familia había moitos investigadores, entre eles os seus sits. Seguindo os pasos do seu pai, pronto comezou a experimentar no laboratorio.

Cando tiña nove anos a familia Nobel trasladouse a San Petersburgo, onde tivo que ocuparse da produción de mina de auga que o seu pai inventara recentemente. O mozo Nobel cursou os seus estudos primarios en Rusia ata que en 1850 abandonou Rusia e trasladouse a París e aos EEUU paira estudar química. En 1855 volve a Rusia e entra a traballar no laboratorio do seu pai. Dedicouse á investigación de explosivos e ata que pecharon o laboratorio viviu dedicado a esta tarefa. Estudou as características da nitroglicerina e tratou de adaptar o explosivo a diferentes usos. Pola contra, non obtivo éxito debido aos numerosos accidentes que se producían durante a manipulación.

En 1859 volve a Suecia e crea un novo laboratorio. En 1864 o taller estalou e como consecuencia do sinistro morreron cinco traballadores, entre eles o irmán do propio Alfred. A noticia do accidente chegou ao goberno sueco e impedíronlle producir explosivos. A opinión pública condenou totalmente as investigacións de Nobel. Xerouse material bélico e atraeu o desastre. Alfred Nobel víase cada vez máis marxinada.

Deixando a fábrica esnaquizada, retirouse a un lago. Seguiu investigando e ata que en 1866 descubriu a forma de manipular a nitroglicerina sen perigo, viviu alí. O resultado destas investigacións é a dinamita, un explosivo con nitroglicerina como compoñente básico. Alfredo engadiu un 25% de diatomita á nitroglicerina, obtendo un po explosivo que resultaba cómodo de usar; o po gardaba todas as características da nitroglicerina, pero necesitaba un fío comburente paira explotar.

Aínda que pode pensarse o contrario, o descubrimento de Nobel non conseguiu alterar o prólogo da xente. Pola contra, Nobel conseguiu enriquecerse coa fabricación de explosivos e a explotación do petróleo de Baku. Ao mesmo tempo seguiu investigando e inventou en 1876 un explosivo chamado balistita.

Pasou os últimos anos da súa vida fose do mundo. Alfred Nobel considerábase pacifista, pero a utilización do explosivo descuberto facía que sentise pesimista do futuro do século. Faleceu en Roma en 1896 e deixou un ben de 9.200.000 dólares. Dicía no testamento que quería que ese diñeiro se destinase á investigación e á promoción da humanidade. Este último desexo débese, por tanto, aos Premios Nobel. Estes premios dividíanse inicialmente en cinco temas: Física, Química, Fisiología e Medicamento, Literatura e Paz; en 1968 incorporouse a de Economía. Sen dúbida, a maior honra que pode recibir un científico é recibir o Premio Nobel. Con todo, o químico que creou os premios errados sen honra.