Buscando neutrinos

2001/03/23 Imaz Amiano, Eneko - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Astrofisika

Os neutrinos son partículas elementais e apenas interaccionan coa masa, apenas teñen masa. Isto fíxolles moi atractivos no campo da astronomía paira localizar galaxias e estrelas afastadas ou paira investigar a fronteira do universo. De feito, os neutrinos orixínanse espontaneamente no espazo e, a diferenza da maioría das partículas, os neutrinos máis rápidos, os de maior enerxía, son extremadamente pequenos, carecen de carga e a súa masa é moi pequena. En consecuencia, poucas veces chocan con outras partículas e, en ausencia de cargas, non tenden a interactuar con elas. Por iso, a maioría de neutrinos de gran enerxía atravesan a Terra e seguen a súa traxectoria.

Por este motivo, os neutrinos de alta enerxía tenden a realizar un percorrido moi directo e indican a localización das súas rexións enerxéticas de orixe. E iso é o que interesa aos astrónomos porque se crean ao redor dos buracos negros e na fronteira do universo. Pero tamén son moi difíciles de detectar.

Paira detectar estes neutrinos de alta enerxía, os investigadores sospeitaban que o xeo do Antártico era un bo detector natural e en 1997 realizaron un buraco de 2 km de lonxitude paira pór en marcha o proxecto AMANDA. De feito, os poucos neutrinos que chocan con outras partículas da Terra liberan partículas e enerxía chamadas muones, formando una luz azul de moi curta duración, chamada radiación Cerenkov. Si recíbese esta radiación, pódese coñecer o percorrido orixinal do neutrón. No proxecto AMANDA empregáronse 302 tubos fotobidificadores (PMT) mergullados en xeo. En 138 días detectáronse 263 neutrinos de gran enerxía e elaborouse un mapa celeste coa orixe de cada partícula.

Están moi contentos con estes resultados, pero afirman que paira traballar con maior precisión sería necesario pór 5.000 PMT nun quilómetro cúbico da Antártida.