Ten vida en Marte?

1999/09/01 Kortabarria Olabarria, Beñardo - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Astronomia

A pesar de que agora se trata dun planeta morto, de campo magnético moi pequeno e sen volcáns, sempre se considerou que Marte tivo una estrutura similar á da Terra, é dicir, un núcleo de ferro, un manto de silicato e una cortiza de rocas. E ten similitudes noutras cousas: o día dura 24 horas 37 minutos, ten estacións, ten néboas no seu ceo, conserva restos de ríos e glaciares, etc. Houbo vida en Marte?

Ao coñecer as características do planeta, o estudo dos meteoritos deu lugar ás teorías que existen respecto diso. O máis coñecido é o publicado en 1996 polo investigador David McKay na revista ‘Science’. McKay afirma que a maioría dos meteoritos baséanse en choques entre asteroides. Uns poucos, moi diferentes do resto, coñécense como SNC, e é posible que sexan de Marte, xa que os minerais que forman parte da súa composición producíronse en medios similares ao de Marte. Dalgúns se puido extraer gas, que se obtén na mesma proporción que a estudada polas sondas de Viking.

O meteorito ALH84001 é o máis antigo dos 12 procedentes de Marte. Con 4.500 millóns de anos, pódese pensar que forma parte das antigas rocas de Marte. Este meteorito presenta gretas internas producidas fai 4.000 millóns de anos, probablemente debido ás ondas do choque. A introdución de auga nestas gretas e a acción microbiana deron lugar á formación de nódulos de carbonato cálcico, moi similares aos producidos por bacterias na Terra. No interior da estrutura dos nódulos ven algunhas que poden ser microfósiles das nanobacterias. O meteorito ALH84001 foi descuberto en 1984.

Outro meteorito emblemático, o Nakhla, foi recollido en Exipto en 1911. Nas súas gretas atopouse una arxila de fai 700 anos, que contén posibles fósiles de diversos microbios.

Finalmente, en marzo de leste mesmo ano, o propio McKay presentou outro meteorito con restos de microbios fósiles, de 165 millóns de anos de antigüidade, que caeu na India en 1965. "Non queremos convencer a ninguén –dixo o investigador– senón que buscamos que a xente sexa aberta".