Quéroche, quéresme, Robot

2011/09/03 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Biokimika
• Robotika

Aínda que a zona está nos seus inicios, o Laboratorio de Robótica Social da Universidade de Singapura xa construíu un prototipo. Foi presentada en diversos congresos e incluíu vídeos en You Tube. Nos vídeos explicouse o funcionamento do robot e realizáronse representacións paira mostrar como se comporta, por exemplo, cando a persoa que ama acariña (aproxímaselle) e cando esa persoa fala con outra (afástase e finxe).

A verdade é que á vista do vídeo, nos movementos do robot identifícanse facilmente estes dous comportamentos estereotipados, é dicir, a satisfacción cos xestos amorosos e os celos. Con todo, segundo os investigadores, na súa investigación buscaron que a relación se manteña en ambas as direccións, o que é máis difícil de ver no vídeo. Seguramente a aparencia do robot non axuda moito a iso, porque non parece moi querida (parécese a unha cazuela revolucionada).

En calquera caso, a investigación é tecnicamente moi interesante. Os robots sociais xa dispoñen de sistemas de interacción coa contorna e as persoas. Na Universidade de Singapura deseñouse un módulo de comportamento específico paira o robot, co fin de que actúe de maneira adecuada paira lograr un vínculo profundo cunha persoa.

Paira “decidir” como actuar, o robot recibe dous tipos de sinais, auditivas e táctiles da persoa. As respostas, ademais destas dúas formas, dáas a cor, o movemento e a vibración. Por outra banda, controla parámetros como proximidade, repetición, adhesión, imitación e atracción.

De feito, segundo os investigadores, son os factores de comportamento que máis inflúen nas relacións amorosas. Por tanto, desenvolveron e aplicado ao robot un modelo informático que contempla estes factores para que poida comportarse adecuadamente cando interacciona co seu amante e a súa contorna.

Ecuacións hormonais

Con todo, o máis rechamante é que o robot foi sometido a un sistema hormonal artificial. Parece ser que este sistema é clave para que o robot teña a capacidade de amar e ser querido. Entre as hormonas artificiais que utilizaron atópanse a dopamina, a serotonina, a endorfina e a oxitocina, todas elas estreitamente relacionadas coas emocións que viven nas relacións amorosas: excitación, alegría, benestar, satisfacción, empatía, confianza, adhesión...

Ademais destas catro hormonas, engadíronse algunhas relacionadas con parámetros biolóxicos (concentración de glicosa en sangue, frecuencia cardíaca, temperatura corporal, fame...): melatonina, epinefrina, noepinefrina, orexina, grelina e neptina. Xunto ás anteriores, todas elas son variables das ecuacións que determinan o comportamento do robot.

Así, segundo os investigadores, o robot compórtase de maneira afectiva e emocional. Ademais, este vínculo é permanente, vaise consolidando co tempo e é bidireccional. Así, por exemplo, sentirá menos amor que o seu amante habitual respecto de una persoa que acaba de coñecer. Calquera sabe, o robot pode ter éxito entre quen buscan una relación deste tipo.

Publicado no Anexo GAUR8.