Creatina, negocio milagroso

1999/08/29 Kortabarria Olabarria, Beñardo - Elhuyar Zientzia

• Biokimika

As últimas investigacións que se realizaron ao redor da creatina corroboraron as conviccións existentes, un suplemento imprescindible paira os deportistas. Iso din polo menos os partidarios da creatina e así o venden. Segundo estes expertos alimenticios, a creatina é o produto milagroso buscado. Este produto, ademais de mellorar a forza e a velocidade muscular, a diferenza dos esteroides anabolizantes, non ten efectos nocivos sobre o corpo. A pesar dos anos, a creatina non prexudica ao corpo. A Revista Estadounidense de Medicamento do Deporte publicou recentemente un artigo sobre o uso da creatina baseado en ensaios clínicos con deportistas. A varios xogadores de fútbol americano déuselles durante moito tempo e diariamente 15 gramos de creatina. Durante o tempo que durou a investigación e en posteriores estudos non se detectou ningún dano, salvo algunha calamidade muscular.

Desde o punto de vista da lexislación deportiva, a creatina pode ser una gran manga paira deportistas. Debido á súa orixe nas proteínas, a creatina considérase como un alimento de orixe animal ou un aditivo que mellora o rendemento deportivo fronte a una alimentación adecuada enriquecida con aminoácidos, vitaminas e minerais.

Como afecta?

O corpo produce creatina espontaneamente no fígado e os riles. Por tanto, o propio músculo non produce creatina. As principais fontes de alimentación da creatina atópanse nas carnes vermellas e os peixes. Con todo, a creatina é moi sensible á calor e na elaboración de alimentos diminúe considerablemente o número de creatinas. No metabolismo corporal normal, a unión co ácido fosfórico produce fosfatos da creatina. Ao facer deporte, sobre todo en sesións curtas, pérdese velocidade ao final. De feito, as reservas de fosfatos de creatina e o ATP (adenosintrifosfato) son as principais fontes de enerxía paira deportes de gran potencia. Cando ambas as sustancias comezan a esgotarse, a capacidade de contracción muscular empeza a fallar. O uso da creatina comezou a aumentar entre os deportistas debido a que se concentra no músculo e atrasa o esgotamento da creatina fosfatos ao practicar deportes de alta intensidade. Ao empezar a utilizar a creatina sepárase a fase de carga da fase diaria. A fase de carga ten una duración media de cinco días e nesta fase consúmense 20 gramos de creatina por día. A partir de aí, una vez terminados os adestramentos é suficiente cunha dose diaria de cinco gramos, que é a fase de mantemento.

Algunhas das vantaxes do uso da creatina xa se mencionaron anteriormente, pero hai outras. Os vendedores do produto CreatinePure pon á creatina na súa páxina web de Internet (http://ink.yahoo.com/bin/query_é?p=creatin) as seguintes vantaxes:

• Resistencia crecente.
• Potencial crecente de todo o traballo.
• Velocidade muscular crecente.
• Músculos máis grandes.
• Maior enerxía instantánea, menor sensación de fatiga muscular, rápido desenvolvemento muscular e maior capacidade de contracción muscular.

Por pór un exemplo, un deporte que require un gran esforzo repentino, refírese ao dos levantadores de peso. Os levantadores de peso que toman creatina fan adestramentos máis longos, usan pesos máis altos nos adestramentos e teñen músculos máis grandes.

Pero, non é doping?

As vantaxes da creatina son tan evidentes que, por suposto, tamén xerou debate. Da mesma maneira que paira algúns, como o médico do equipo italiano de fútbol, a creatina é só un aditivo da alimentación, paira outros, como o adestrador do equipo de fútbol Nápoles, habería que prohibir a creatina e os aminoácidos.

En Euskal Herria tamén se abordou o tema e en profundidade. O pamplonés Iñigo Mujika, licenciado en Educación Física e doutor en Bioloxía de Exercicios Musculares pola Universidade de Saint Etienne en Francia, presentou no Departamento de Fisiología da Facultade de Medicina e Odontoloxía da Universidade do País Vasco a súa tese doutoral titulada Suplemento da creatina oral como apoio espiritual ao ao rendemento de deportistas moi adestrados recentemente. A tese realizada pola pamplonesa podía ser interesante traducila a estas liñas, pero –debido aos problemas locais– só haberá que fixarse nas conclusións. Na mesma liña, o propio Iñigo Mujika e Sabino Padilla escribiron algún artigo sobre creatina, tratando de responder polo menos a dúas preguntas: a creatina aumenta o rendemento deportivo? é doping? En canto á primeira pregunta, ambos os expertos afirman que as investigacións que se levaron a cabo até o momento non permiten aclarar nada, pero que está claro que si se trata de influír afecta aos que practican deporte a miúdo e non aos que o fan esporadicamente. Por tanto, aínda que as investigacións americanas cualifíqueno de milagroso, a creatina non axudará aos deportistas a establecer marcas imposibles ou a romper todos os límites de rendemento.

Doutra banda, no caso do doping non doping, sitúanse a favor da negativa e considérana un aditivo alimentario. "Na definición máis ampla do doping, se se considera una sustancia que se utiliza en cantidades excesivas paira incrementar o rendemento artificialmente, pódese considerar doping. Pero isto non ten sentido, co mesmo argumento habería que incluír na lista de doping suplementos de vitaminas, bebidas e alimentos enerxéticos, así como auga e espaguetis, xa que ambas as sustancias consúmense en grandes cantidades e, sen dúbida, melloran o rendemento deportivo e poden causar danos na saúde. É dicir, tomar demasiados hidratos de carbono pode causar graves problemas dixestivos e beber moita auga en deportes de moito tempo pode provocar incluso a morte". Así que non uses sustancias cun apelido milagroso, porque nesta vida non hai milagres".

Publicado en 7