Cloroplastos, profesor de xenética

2001/04/26 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia

• Biokimika
• Genetika

Cando se creou a vida había moitos organismos monocelulares. Una delas ingerió bacterias capaces de realizar a fotosíntesis e converteuse na primeira célula vexetal. A medida que avanza a evolución da vida, houbo moitos procesos deste tipo (que seguen ocorrendo). Como consecuencia prodúcense cambios xenéticos. O organismo interioriza e mete no núcleo os xenes da bacteria inxerida. O núcleo bacteriano disólvese, pero os seus xenes avanzan. Os organismos así formados denomínanse nucleoformos.

Vestixios deste tipo de procesos na antiga evolución exponse no xenoma da theta nucleomorfa Guillardia, recentemente descodificada por investigadores do Reino Unido. Este organismo realiza a fotosíntesis, polo que pode considerarse un cloroplasto simple. Xunto ao home ten un xenoma moi pequeno, con 531 xenes exclusivamente e 6.000 veces menos.

Neste xenoma non ven moitas transformacións. E é que ten moitos xenes, polo seu tamaño, os xenes apenas teñen ocos (intrones) sen información e repítense moi pouco. É un xenoma compacto. A evolución provocou a destrución de xenes superfluos. De feito, na parte correspondente ao metabolismo só quedan os imprescindibles paira os cloroplastos.

Os autores aprenderon moito deste xenoma. Os expertos comparan co xenoma humano paira apreciar a importancia deste pequeno xenoma. No ser humano o cromosoma E consérvase porque contén información obrigatoria. Do mesmo xeito, a práctica totalidade do xenoma do nucleomorfo é imprescindible paira a supervivencia. Este organismo non pode estar máis preto dos eucariotas básicos. Por iso, é o punto de partida perfecto paira analizar a evolución dos demais.