Cambio climático na sociedade do espectáculo
O quecemento global converteuse nunha estrela mediática indiscutible. A partir de mediados da primeira década deste século, os efectos do clima, as previsións, as investigacións e os cumes e políticas relacionadas co mesmo dominaron todos os medios de comunicación por encima do resto de temas ambientais. En materia de cambio climático, o ano 2007 foi clave xa que se publicou o cuarto informe do Grupo Intergobernamental paira o Cambio Climático das Nacións Unidas. E outras dúas variables, o entretemento e a economía. Por unha banda, a difusión do documental “Una verdade incómoda” de Al Gore, grazas ao coñecido protagonista e ao maquinista de publicidade da industria fílmica, e, por outro, a finais de 2006, a publicación do Informe Stern do goberno británico sobre o cambio climático como problema económico a nivel mundial.
Con todo, a transmisión de mensaxes sobre os efectos do quecemento do planeta non eliminou os perigos que o xornalismo ambiental ha acompañado no Estado español desde a súa fundación nos anos 70. É máis, a pesar do aumento da conciencia ecolóxica, esta especialización do xornalismo é un pequeno David ante a sociedade de consumo, Goliat, e un dos alicerces da sociedade de consumo é o espectáculo de masas.
Barreiras ás mensaxes ambientais
A comunicación ambiental segue presentando barreiras económicas, culturais e sociais. O crecemento continuo, a globalización e a deslocalización, así como a construción de infraestruturas, están por encima de calquera outro razoamento que faga referencia á sustentabilidade ou á biodiversidade. Así mesmo, os países desenvolvidos han baseado a conquista do benestar nun modelo de consumo que aumenta até o infinito in crescendo e nunha crecente dependencia enerxética. A nivel sociolóxico, en todos os ámbitos predomina a individualidade, a pasividade colectiva e a competitividade. Así mesmo, o optimismo tecnolóxico fai que a cidadanía teña pouca implicación nos procesos de protección do público, como o medio ambiente ou a atmosfera.
Neste contexto, o proceso de comunicación do cambio climático está condicionado por diferentes factores. En primeiro lugar, existen características propias do fenómeno: é afastado, descoñecido e ten implicacións a longo prazo. Ademais, como realidade complexa, afecta a varios sectores a nivel mundial, sobre todo o económico. Por último, é fácil de manipular a través dos discursos políticos e no xornalismo requírese certa especialización paira non abordar o tema desde a pel, o sensacionalismo ou o catastrofismo.
Peaxe negocio mediático
Como profundamos na idiosincrasia do cambio climático, imos coñecer por encima os mass media. As empresas de comunicación son entidades que buscan audiencias, publicidade e patrocinios co obxectivo de obter beneficios. Por iso, a educación ambiental non se atopa entre as súas funcións. Hai que ter en conta que as boas noticias non son novas e que paira facerse co público os titulares teñen que ser atractivos ou non. Ao mesmo tempo, non hai que esquecer que, grazas ás novas tecnoloxías da información e a comunicación, temos imaxes moi potentes do incontrolable da natureza. Trátase dunha visión catastrófica dos desastres producidos por fenómenos naturais e de fotografías dos fenómenos atmosféricos máis sorprendentes. O cambio climático debe competir con este contexto mediático. Por iso, non é de estrañar que as mensaxes e imaxes que recibe o público respecto diso sexan de tópicos repetitivos.
A demanda social de temas ambientais é tamén fundamental. E é que os medios de comunicación non son os únicos que xeran opinión pública. Ultimamente, e debido ás características da web 2.0, as mensaxes están condicionados polas preferencias das audiencias. O traballo de mitigación do cambio climático segue sendo percibido como un sacrificio persoal que supón un cambio radical na escala de valor da sociedade do benestar baseada no consumismo e que non ten en conta os impactos ambientais.
O medio ambiente é interesante paira a sociedade? O Centro de Investigacións Sociolóxicas (CIS) -- Opinións e actitudes nº 67, 2010-- demostrou que entre os principais problemas dos españois non aparece o medio ambiente, que aparece na parte inferior da lista. Pola contra, os temas de paro, economía, clase política e partidos políticos ocupan os primeiros postos da lista. Os valores ambientais han aumentado, pero estes valores non se reflicten na actividade e estilo de vida da xente, senón que se manteñen estables. Doutra banda, enquisas como a Percepción Social da Ciencia (FECYT, 2010) mostran que o medio ambiente e a ecoloxía son a terceira área de interese dos españois, por detrás do medicamento e a saúde e a alimentación e o consumo. En canto a Europa, o Eurobarómetro de 2008 xa mostrou que paira a xente o cambio climático é o problema ambiental máis importante.
Por último, vexamos cal é o ámbito do medio ambiente nos medios de comunicación. Tendo en conta que a televisión é a principal vía xeradora da opinión pública --a pesar de que esta tendencia se está modificando co crecente uso de Internet-, obsérvase que a información ambiental foi do 3,43% das 32.582 noticias emitidas durante un ano (2007-2008) nas canles TVE, Catro, Antena 3 e Telecinco, segundo un estudo realizado pola Universidade Rei Juan Carlos.
As sociedades de consumo das economías desenvolvidas han apostado por mensaxes atractivas --norma básica de periodis- en detrimento de a calidade das mensaxes ambientais. As novas posibilidades de comunicación a través da Rede e o avance da comunicación multidireccional crearon a posibilidade de mover a balanza cara ao outro lado, e una vez máis os resultados dependerán da implicación da cidadanía.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian
Teknopolis
