"Os dous misterios máis grandes da cosmología na actualidade son a materia escura e a enerxía escura"
"Os dous misterios máis grandes da cosmología na actualidade son a materia escura e a enerxía escura"
Si, a cosmología é un ámbito internacional, con iso quero dicir que temos moitas colaboracións con cosmólogos doutros países. Por iso hai que viaxar moito neste traballo.
Este posto foi fundado no XVI por un home chamado Henry Savile. No século XX. Un dos primeiros en ocupar o posto foi Christopher Wren, prestixioso arquitecto londiniense. Wren foi astrónomo antes de ser arquitecto. É só un exemplo. É un traballo moi antigo.
Si, é algo así. E é gratificante ser sucesor desas grandes persoas. En comparación con eles son moi pequeno, pero estar no posto de traballo é moi interesante.
É una cidade marabillosa. Conseguiu manter o ambiente dos últimos séculos. Ten edificios antigos e bonitos, pero non perderon a vida universitaria, xa que os estudantes aínda viven neles.
A historia é algo así: si o universo fóra totalmente homoxéneo, non se crearía ningunha estrutura. Non habería galaxias nin estrelas. Pero ao principio do universo había fluctuaciones pequenas, é dicir, a densidade nunhas zonas era algo maior que noutras. Estas fluctuaciones supostamente desapareceron ao ir arrefriando a radiación do universo. Retardáronse. Pero non todos. As fluctuaciones máis grandes mantivéronse, porque a gravidade mantívoas xuntas. E estas fluctuaciones atraeron e recolleron moitas materias. Ao principio convertéronse en grandes nubes de po e máis tarde en galaxias.
Por tanto, o amortiguamiento é un proceso de destrución de pequenas fluctuaciones. E a miña achega é atopar que a radiación se mantivo en forma de radiación de fondo de microondas. Nós podemos estudar esa radiación. Medimos os imis de fluctuación da temperatura, interpretamos estes datos e realizamos o seguimento do proceso de amortiguación.
Os dous misterios máis grandes da cosmología na actualidade son a materia escura e a enerxía escura. A materia é a materia prima das galaxias, e nós (e as estrelas) estamos formados por unha pequena parte desa materia; ao outro a chamamos materia escura e non sabemos que é. E ademais, o universo está cheo de enerxía escura, o que está a acelerar.
De feito, o campo da materia escura é o obxecto de estudo da física das partículas, porque creemos que a materia escura está feita de partículas elementais. Estas partículas teñen una interacción moi débil coa materia convencional, son invisibles (polo menos nós non as podemos ver) e esperamos que co acelerador LHC do laboratorio CERN consígase algunha proba da súa existencia. Ao mesmo tempo, os astrónomos están a deseñar experimentos paira detectar estas partículas. Por tanto, hai dúas formas de buscar a materia escura.
Iso é. Sabemos o que buscamos en cada experimento, pero o problema é que son experimentos moi difíciles e os resultados que obtemos non son moi representativos, hai moito ruído de fondo e grandes oscilacións cósmicas, polo que temos resultados moi confusos. Necesitamos, por tanto, maiores experimentos paira obter moitos máis datos e que os resultados sexan máis fiables. Aínda non temos eses experimentos, pero pronto virán. Por tanto, polo momento hai grandes expectativas e temos indicios de que algo imos atopar. Pero hai moito debate e os resultados que obtemos non son do todo fiables.
Sabemos a idade do universo. Iso é 13.700 millóns de anos. Damos por bo este número. Por tanto, na cosmología actual a idade do universo non é obxecto de discusión. Con todo, estamos a tratar de medir esa idade con maior precisión; a medida que vas mellorando a precisión, comprendes mellor moitas outras características do universo. Pero agora mesmo non temos problemas coa idade.
Bo, segundo algunhas teorías cosmológicas (que non son da relatividad xeneral), a topología do universo non é nada simple. A topología máis simple significa que todas as partes do universo están conectadas. Pero noutras topologías, parte do espazo non está en absoluto conectado con outros. Un donut é un bo exemplo, hai un buraco no centro e o exterior non está conectado co que está dentro do buraco. É posible que o universo teña una topología tan rara. Temos que experimentar paira buscar a evidencia, xa que non temos evidencia de que o universo teña a topología máis simple.
O concepto de multiverso xorde paira explicar o misterio da enerxía escura, uno dos grandes retos da física. Ademais do razoamento da existencia do múltiple, non hai forma de explicar si existe ou non a enerxía escura. Pero paira algúns científicos, a teoría do multiverso non está realmente dentro da física. Outros argumentan que sen isto non se pode explicar a influencia da enerxía escura nin por que as constantes universais teñen valores que medimos e non outros. Non hai outra explicación e por iso paréceme un tema moi interesante. Esperamos que apareza algún científico rápido que invente una vía paira medir experimentalmente o concepto. Pero agora estamos moi lonxe de aí.
Nese sentido, creo que é como as matemáticas. Creemos que algúns teoremas poden demostrarse matematicamente, e tamén podes demostrar matematicamente que paira comprender os valores de certas constantes da natureza só pode existir un verso. As matemáticas non o demostran ao 100%, pero é un argumento bastante sólido. É máis que una mera fe, detrás hai un argumento científico. Pero doutra banda, como falamos de física --e non matemático-, necesitamos una proba da existencia do multisexto.
Hai programas posibles. Por exemplo, se puidésemos construír un buraco de verme (e segundo a teoría de Einstein poderíase facer), poderiamos viaxar a outro universo. É moi teórico, pero existe o principio, que o sitúa máis preto da física que o que dá ao principio.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian