Os froitos da misión Venus Express

2007/11/29 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia | Lakar Iraizoz, Oihane - Elhuyar Zientzia

• Astronomia

A Axencia Espacial Europea enviou a sonda Venus Express paira investigar o noso planeta veciño, Venus. A misión cumpriu un ano e a revista Nature publicou esta semana una serie de artigos paira dar a coñecer os primeiros resultados.

Nove artigos, trinta e catro páxinas, todas elas paira falar diso. A principal consecuencia dos naturais é: Pensábase que Venus e a Terra eran similares, pero os estudos demostran que son máis iguais do que pensamos. Con todo, as investigacións servirán paira comprender as diferenzas entre ambos os planetas.

Venus é un lugar terrorífico. Ten una atmosfera compacta, formada por dióxido de carbono (vaia efecto invernadoiro! ), con nubes de ácido sulfúrico. A presión atmosférica na superficie de Venus é 90 veces maior que a da Terra e atópase a case 500 graos. Ademais, a corrosión é enorme na superficie do planeta. En outubro de 1975 una sonda aterrou en Venus e durou menos dunha hora.

A atmosfera da sonda Venus Express está a ser investigada desde fóra. Os científicos demostraron por primeira vez que se producen raios. E que o osíxeno e o hidróxeno vértense da atmosfera ao espazo xunto co helio. É dicir, que o planeta perde compoñentes da auga. Non é de estrañar que sexas seco! Os científicos quedaron sorprendidos pola existencia dunha capa quente na parte da atmosfera, supostamente fría. Até agora chamábanlle criosfera... agora quizá teñan que cambiar de nome.

E en que se asemella á Terra este terrible planeta? O tamaño, a masa e a densidade de Venus son similares aos da Terra. Iso xa o sabiamos. Pero os datos da misión Venus Express revelan os dous remolinos da súa atmosfera, o Polo norte e o Polo sur. E aí temos a similitude. Son similares á atmosfera sobre a Antártida... da parte da atmosfera que ten o buraco da capa de ozono.

Dous astrónomos da Universidade do País Vasco, Agustín Sánchez Lavega e Ricardo Óso, participan na investigación dos remolinos. Dos nove artigos publicados por Nature, dous son os resultados da súa investigación.

Foto: ESA 2007 MPS/IPF-DLR/IDA