Iñaki Inza: "É un gran reto dar visibilidade e mobilidade ás máquinas"
Iñaki Inza: "É un gran reto dar visibilidade e mobilidade ás máquinas"

O concepto de intelixencia artificial foi creado en 1956 por varios "amantes" estadounidenses. E o seu obxectivo e espello era o home. Con todo, tanto eles como nós, que actualmente traballamos en intelixencia artificial, démonos conta das dificultades que ten a transferencia ás máquinas desta medida de intelixencia humana. Habemos visto que o reto é enorme.
Con todo, cantos anos hai na historia da humanidade? Nada. Quen sabe que imos ver aínda e que van ver as xeracións vindeiras.
A intelixencia artificial pode definirse de dúas formas. Sería o primeiro en tentar transferir a intelixencia e as capacidades humanas a máquinas, computadores, robots, etc. Con todo, existe outra rama da intelixencia artificial, de importancia e actualidade comparable á anterior. Ás veces as matemáticas non son capaces de resolver moitos dos problemas que temos na análise de datos. Por que? Quizá non sexamos capaces de escribir ecuacións, de definir formalmente o problema ou de facer derivadas. Paira poder resolver este tipo de problemas, a intelixencia artificial ha proposto observar como resolve a natureza na súa contorna. E desde esa inspiración propón diferentes técnicas. Hai una palabra máxica na intelixencia artificial paira expresalo: heurístico. É dicir, a intelixencia artificial propón varios heurísticos paira resolver dalgunha maneira estes problemas dunha maneira elegante e eficaz.
Hai outros moitos. Una técnica moi coñecida son os algoritmos xenéticos que se inspiran na teoría da evolución de Darwin. As mellores solucións e as que mellor se adaptan á nosa contorna perduran e as peores solucións vanse refugando, eliminando e matando.
E outro exemplo é o nome de ant colony, as colonias de formigas. Como o seu nome indica, inspírase nas colonias de formigas: na análise de datos resólvense problemas que doutra maneira non podemos resolver.
Algúns avances son moi coñecidos. Por exemplo, o computador Deep Blue de IBM, que gañou ao mestre Kasparov no xadrez. Iso é historia antiga, hai moito tempo que non se ouve nada sobre o Deep Blue, pero no seu día tivo una gran repercusión.

Outro exemplo, quizais o maior exemplo alcanzado en termos de robótica e mobilidade, segundo o que eu saiba, é un robot da empresa Fonda: Asimo. A súa capacidade de mobilidade é espectacular, é realmente hábil. En Youtube pódense ver varios vídeos. E tamén se poden atopar vídeos que, paseando polo coxín, vese caer polas escaleiras de Asimo. Miles de euros ao traste!
Por exemplo, o reto é dar a nosa visión ás máquinas, a nosa capacidade de visión. Con todo, producíronse grandes avances. O outro día vin nun anuncio que hai coches que recoñecen o límite de velocidade en cada momento da estrada. É sorprendente o esforzo que terían que facer paira conseguilo, e o fácil que facemos cos nosos ollos.
Aínda este gap ou marxe é enorme. E é un reto enorme transferir estas capacidades visuais e de mobilidade a máquinas e computadores.
Conducir o coche de forma automática é un reto. E nese estudo están a meterse grandes cantidades de diñeiro.
Hai carreiras nas que os coches se conducen automaticamente, pero polo si ou polo non, paira evitar a desgraza, fanse no deserto de Arizona e non na cidade.
Pois hai, por exemplo, un congreso moi prestixioso, o Robocup, no que sobre a base de algo que pode ser una simple rareza paira o ser humano, tentan aplicar os avances conseguidos en materia de mobilidade. Por exemplo, realizan competicións de fútbol entre dous equipos de robots. O que parece una bobada é un gran reto, e é un banco de ensaios paira testar os avances que se conseguen na mobilidade.
Doutra banda, outros retos da intelixencia artificial atópanse no campo da análise de datos, tratando de resolver os problemas que temos os seres humanos. O que está moi de moda na actualidade é a bioinformática paira combater os xenes, proteínas e metabolitos desregulados que se atopan tras as enfermidades humanas.

E tamén se aplica a intelixencia artificial en meteorología paira propor modelos meteorolóxicos e facer predicións meteorolóxicas; tamén se aplica no deseño de avións e coches; paira facer antivirus e separar spam ou lixo no correo electrónico. Tamén está a ter moito que dicir nas previsións bolsistas e financeiras. Varias empresas tamén o utilizan paira enviar propaganda personalizada. Etc.
Traballamos con persoas con diferentes coñecementos: biólogos, médicos, químicos... e é obrigación dos informáticos propor técnicas de intelixencia artificial paira a análise de datos.
En todo o mundo está a investirse moito diñeiro e esforzo paira saber que xenes, proteínas e metabolitos están desregulados ou tolos detrás de cada enfermidade. O exemplo do cancro está aí, claro.
Bo, paira simplificar, o normal é que os biólogos e médicos, por unha banda, obteñan casos de pacientes cun screening e por outro, fagan o mesmo cos que non o teñen. Existen técnicas capaces de dar valor numérico ás proteínas e xenes das células paira realizar o screening, e estes valores numéricos compáranse mediante programas de intelixencia artificial paira ver que xenes e proteínas teñen especificamente expresados os pacientes. É, en definitiva, un xogo numérico.
Si. De feito, o biólogo ou o médico ten miles e miles de xenes sospeitosos. Non pode investigar todos por separado. A intelixencia artificial facilítalle o traballo e móstralle de forma destacada as proteínas, metabolitos e xenes que poden formar parte da enfermidade. Neste nivel avanzouse moito, dalgunha maneira a intelixencia artificial orienta o traballo destes médicos e biólogos.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian