Transplantes sen inmunosupresores contra a diabetes

2001/05/29 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Medikuntza

A insulina é una hormona que controla o nivel de glicosa en sangue e a diabetes tipo 1 débese á falta de células da área que a produce. Por iso, os pacientes deben tomar a dose de insulina que necesitan dúas ou tres veces ao día por inxección. Recentemente anunciouse que podían respirar tamén por vía respiratoria (véxase "Nova respiración paira diabéticos", 09/02/2001) pero, a pesar de ser máis cómodo, deben seguir enganchados á insulina, polo que se realizan moitos esforzos paira evitalo.

Illas de Langerhans.

Entre estes ensaios, o transplante é o que máis expectativas xera. De feito, un grupo de investigadores canadenses triunfou o ano pasado co transplante de células de area que segregan insulina (illas de Langerhans). O problema máis grave dos transplantes realizados até o momento era o rexeitamento, pero se atopou un medicamento adecuado paira evitar o rexeitamento e os pacientes trasplantados superaron a necesidade de insulina.

Os medicamentos utilizados paira evitar o rexeitamento xeran inmunodeficiencia, evitando así que o corpo opóñase ás células externas. Pero a longo prazo aumentan o risco de infeccións e poden producirse enfermidades autoinmunes. Por tanto, o seguinte paso era conseguir que non se utilicen estes medicamentos.

Investigadores da Universidade de Alabama trasplantaron a 11 monos illas doutros monos en Langerhans. Estes monos recibiron durante dúas semanas un medicamento paira producir inmunodeficiencia e outro antiinflamatorio. Pasado ese tempo, retiráronlles os medicamentos e un ano despois, catro monos máis medicamentos e estaban sans sen necesidade de insulina externa.

O resultado abre a porta a probas clínicas en humanos. Con todo, hai máis problemas, como a obtención de doantes, que agora están a investigar con células nai paira evitar o uso de células de defuntos. Se todas estas investigacións resultan canto antes beneficiosas.