Desastres naturais no cine. Natureza baixa en ciencia

2004/09/26 Lexartza Artza, Irantzu - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Irudiak/Soinuak

En Hollywood parece que fan un gran esforzo paira mostrar ben os detalles máis pequenos. Con todo, coa fiabilidade da historia non sempre actúan tan finos.

As películas de catástrofes son a miúdo un exemplo diso. Os guionistas introducen cada vez máis explicacións científicas na historia e é normal que entre os personaxes sexan científicos.

Con todo, moitas veces recorren aos avances da ciencia paira explicar algo que non ten nin pernas nin cabeza, e probablemente os espectadores quedarían máis tranquilos sen ningunha explicación. E é que hai cousas que só se poden aceptar incribles dentro da historia ou da acción, como se fai nos cómics e na ciencia ficción. O obxectivo é, en definitiva, pasar o tempo. Con todo, cando queren converter o incrible nunha verdade científica, moitas veces inventan explicacións aínda máis incribles.

A maioría deste tipo de películas seguen a mesma liña. É un gran perigo e só un heroe pode salvar ao mundo. Os grandes desastres, pola súa banda, prefiren tocar as principais cidades do mundo, que se atopan en Nova York, Los Ángeles ou Washington, moito mellor.

O argumento está cheo de feitos aleatorios, accións constantes, aventuras e perigos. Parece imposible sobrevivir, pero ao final o heroe gañará e terá o mundo en débeda. Tormentas, terremotos, tornados, erupciones volcánicas, grandes incendios, inundacións, perigos procedentes do espazo... todos serven como inimigos do heroe. E ademais, sempre ten tempo en contra.

Por iso, normalmente a historia transcorre en poucas horas ou días, e é o primeiro que se atopa coa ciencia. De feito, algúns fenómenos da natureza, como os cambios climáticos, non se producen dun día paira outro.

Son moitos os erros nas películas. Son moitos, por suposto, os afeccionados que lles gusta buscar erros e, por tanto, non pasan moitas veces desapercibidos. Citaremos algúns exemplos que poden servir de punto de partida paira buscar outros moitos.

A película está chea de erros. Paira mencionar un, só hai que fixarse no argumento: un asteroide golpea a Terra e atópana dezaoito días antes (!). A súa curta duración, por suposto, trata de pór emoción á historia e mesmo de dar una explicación e, de paso, enxalzan o gran labor da NASA. Nin sequera mencionan que no mundo hai miles e miles de telescopios observando o ceo cada noite, e que o asteroide, que non está tan lonxe, tamén se pode ver co telescopio doméstico dun afeccionado. A partir de aí, once erros.

No Núcleo (The Core), o núcleo da Terra deixou de virar, o que provocará un desastre total do mundo (bo, incompleto, porque os heroes están aí). No propio avance apareceu o primeiro erro desta película que dicía: "O investimento do campo magnético terrestre elimina toda a vida do mundo cada 700.000 anos". Se iso fose así, como está agora toda a vida que se deriva de millóns de anos de evolución na Terra? Estas imaxes foron modificadas antes da estrea da película.

Na película Waterworld tamén se resumiron os tempos: En 300 anos se derrite o xeo dos polos, case todo o chan queda baixo a auga (! ), e algunhas persoas sufriron mutacións paira poder vivir baixo a auga. Se non deron data! En Hollywood son abundantes os cambios espontáneos de ADN, pero tendo en conta as leis da evolución, é pouco crible que ao redor de quince xeracións desenvólvanse branquias e que haxa tantos cambios.

Nas películas Dante´s Peak e Volcano, ao parecer non sabían que cada tipo de volcán emite un determinado tipo de material, e tanto nunha como na outra, nas erupciones vese de todo: lava lixeira, lava densa, po, bombas... Etna, Mauna Loa, e as características das erupciones do Cracato, en todas, e en Estados Unidos!

Doutra banda, en Twister, os tímpanos de milagres ou dos protagonistas non teñen ningún dano. Ademais, o tornado engole e alea varias cousas, pero outras, sorprendentemente, non as leva. Por que as casas e as vacas si, pero o fume e as caravanas non?

Hai moitos erros, como o dos tempos, que aparecen en moitas películas. É habitual, por exemplo, que nas películas de astronautas e viaxes interplanetarios óuzanse grandes zumbidos no espazo, pero o son necesita un camiño paira viaxar, e como o espazo é baleiro, o son non se pode transportar. Con todo, hai películas que foron máis finas e que mostran todo o silencio fóra da nave. Non son tantos e algún lembrará algún deles. Víchelo no Festival de San Sebastián que acaba de terminar?

Publicado en 7K.