Vacina contra a sida: boas noticias si, pero...

2002/01/17 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Mikrobiologia
• Medikuntza

As vacinas iniciais, do mesmo xeito que as vacinas convencionais, tiñan como obxectivo a produción de anticorpos que protexesen ante unha infección posterior. Paira iso facíanse vacinas formadas por proteínas superficiais do VIH, para que o sistema inmune fixese anticorpos contra estas proteínas, coa esperanza de que despois o corpo fose protexido contra todo o virus. Pero o VIH demostrou que é capaz de ocultar as proteínas obxectivo dos anticorpos. Ademais, evoluciona moi rápido e en pouco tempo prodúcense variantes superficiais con outras proteínas.

Por iso, os estudos dos últimos anos dirixíronse á realización de vacinas cun comportamento similar ao sistema inmune. Por exemplo, investigadores dos laboratorios Merck introduciron o ADN do virus da sida dos monos (SIV) na superficie do VIH. Nun principio, a vacina con este virus (SHIV) deu moi bos resultados nos monos: Tras 40 días, o número de virus nos monos vacinados era tan reducido que non puido ser detectado. Pola contra, 13 dos 14 monos do grupo de control desenvolveron a enfermidade. Sen dúbida, era o mellor resultado obtido xamais.

Con todo, un equipo de investigadores da Facultade de Medicina de Harvard probou una vacúa similar, e din que a vacina non é tan efectiva como se pensaba ao principio porque co tempo o virus mutábase. 7 dos 8 monos embebidos por eles vivían despois de dous anos. Con todo, a oitava, pasados 6 meses, morreu. Parece que a mutación dun xene concreto do SHIV foi suficiente para que as células T do sistema inmune do mono perdesen a capacidade de coñecer o virus SHIV.

Segundo os investigadores de Merck, paira conseguir una vacúa eficaz é necesario aumentar o número de proteínas que as células T poden coñecer. Deste xeito, a pesar de producirse una mutación, as células T buscarían outras proteínas xa que é moi difícil que todas as proteínas mutásense ao mesmo tempo.

Por outra banda, as sesións realizáronse nos monos e ata que non se probe non se pode saber si van dar os mesmos resultados en humanos.

Na revista Elhuyar Zientzia eta Teknika, número 171, de decembro de 2001, pode atopar toda a información sobre este tema.