Henry Bessemer

1993/08/01 Azkune Mendia, Iñaki - Elhuyar Fundazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Biografiak

Entrou no Charlton (Hertfordshire) de Inglaterra o 19 de xaneiro de 1813. O mozo Henry, pai de familia de caracteres tipográficos, pronto empezou a traballar con gran facilidade paira preparar novos aparellos. Inventou un novo sistema paira selar os escritos e o goberno británico tomouno inmediatamente sen pagar nada. Por iso, desde entón puxo os seus inventos con moito coidado a paténtaa.

A principios da década de 1850, os ingleses, unidos aos franceses, combatían aos rusos no Crime. Entón, Bessemer buscaba idear un novo e mellor proxectil paira os canóns, co fin de ter un maior tirón e ser máis precisos.

A Ministra da Guerra inglesa ignorou o proxecto e dedicou os seus traballos ao goberno francés. Napoleón III axudoulle a realizar os seus ensaios. Tratábase de ir virando o proxectil ao saír do canón. Paira iso o proxectil debía estar perfectamente axustado no interior do canón, xa que pola contra, ao estalar a pólvora, os gases saían ao exterior perdendo forza. Por tanto, dentro do canón habería máis presión, e como os expertos franceses insistían na ironía, ao estalar o canón e en lugar de matar o inimigo morrerían os aldeáns.

Bessemer aceptou esta crítica e comezou a buscar ferro de alta resistencia paira canóns de gran tirón. O material adecuado podía ser o aceiro, pero naquela época era moi caro (case igual ao ouro).

O que saía das fundiciones era o ferro fundido, cunha alta porcentaxe de carbono, moi duro e fráxil. Por tanto, había que reducilo. Ao ferro sen carbono, doce, podíaselle dar calquera forma de forxado por ser maleable. O aceiro en cantidades intermedias de carbono entre o ferro doce e o fundido, presentaba dureza e dificultade. Era por tanto ideal paira facer canóns. Pero había un obstáculo paira conseguir este tipo de aceiro. Primeiro había que converter o ferro fundido en doce e logo engadir o carbono que necesitaba.

Bessemer ideou o sistema adecuado paira realizar esta conversión. No sistema até entón fundíase o ferro fundido e engadíaselle medindo o mineral de ferro. Os átomos de carbono combinábanse cos átomos de osíxeno do mineral e saían ao exterior como gas obtendo o ferro doce.

Con todo, Bessemer inventou un novo sistema de achegue de osíxeno ao fundido sen engadir mineral. En lugar de meter o mineral, introduciríalle una corrente de aire para que a fundición líquida captaría o osíxeno. Bessemer temía que o aire arrefriase a masa fundida, pero ao ensaiar sucedeu ao revés. O osíxeno do aire queimaba carbono e de paso quentaba a masa. Cortando a corrente de aire no momento adecuado, obtíñase un aceiro coa cantidade de carbono adecuada, que era moito máis barato que antes.

Deu conta do seu sistema en 1856, pero fracasou. De feito, nos seus ensaios Bessemer utilizou un mineral sen fósforo e posteriormente someteuse a probas industriais con fósforo. Con todo, Bessemer sabía o porqué do fracaso e construíu a súa fábrica en 1860 en Sheffield pedindo diñeiro.

En poucos anos fíxose moi rico e en 1879 foi nomeado membro da Real Sociedade. Morreu o 15 de marzo de 1898 en Londres.