Xénero en ciencia e tecnoloxía

2013/12/01 Landaida Laringoitia, Izaskun - Emakunde-Emakumearen Euskal Erakundeko zuzendaria Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Teknologia
• Giza zientziak

400

Moitos estudos demostran que o xénero segue marcando una gran brecha á hora de elixir estudos entre mozos e mozas. As mozas son máis proclives aos temas de humanidades e os mozos á ciencia e a tecnoloxía. A diferenza de xénero maniféstase claramente na elección dos estudos una vez finalizado o período escolar obrigatorio. Tanto na formación profesional como nos niveis preuniversitarios e universitarios, obsérvase perfectamente a distribución dos xéneros nos estudos seleccionados. Na universidade, nas ciencias da saúde, máis de tres cuartas partes do alumnado son mulleres, pero en enxeñaría e arquitectura a maioría son homes. En total, os ensinos técnicos --sobre todo enxeñarías e arquitecturas - son moi masculinizadas.

En xeral, os estudos nos que o número de mulleres é maior son aqueles relacionados con roles ou elementos considerados socialmente como femininos, como a educación ou o coidado físico, emocional, alimentario ou social. Esta tendencia ao resto, característica dos graos feminizados, parece non arraigar ben nos graos nos que a maioría dos alumnos son mozos, xa que teñen un carácter moito máis empresarial, industrial e instrumental, marcado pola tradición masculina. Se lemos estes datos desde a perspectiva de xénero, vénnos á mente o mecanismo invisible que subxace por aí, na opción profesional, seculizando roles e tendencias de xénero.

Os últimos datos sobre os resultados académicos das alumnas e alumnos mostran que os resultados das mozas son iguais ou superiores aos dos mozos, tanto en estudos preuniversitarios como universitarios, polo que a presenza de mulleres nos campos da ciencia e a tecnoloxía non é debido á menor capacidade das mozas, senón que, inconscientemente, dan as costas á concepción da tecnociencia que se dá aos estudos destas disciplinas.

As achegas da liña de investigación "Xénero e Ciencia", que engloba a investigación social sobre ciencia e os estudos de xénero en ciencias escolares, puxeron de manifesto que os estudos de ensino da ciencia non están dirixidos a un suxeito neutro, nin tiveron nin tiveron una metodoloxía equilibrada, senón que deseñan estratexias concretas que, na práctica, tenden a excluír ás mulleres que elixen estudos e profesións científico-técnicas polos intereses dos alumnos e a súa experiencia anterior.

O estudo revela tamén que a percepción sobre as propias capacidades académicas é diferente. As mozas senten máis modestas en canto ás súas capacidades, rendemento e éxito futuro, mesmo se realizan tan ben ou mellor que os mozos as tarefas que normalmente consideramos que son tarefas masculinas. Con todo, non se consideran tan modestos nas tarefas que normalmente consideramos tarefas femininas, o que demostra que realmente os estereotipos teñen una influencia enorme no concepto que cada un ten de si mesmo. E non hai que esquecer que en moitas ocasións os profesores de disciplinas científicas, con tendencia, traballan máis cos alumnos masculinos e reforzan máis que as mozas.

Por suposto, non podemos pór a culpa da xenerosidade que se produce no ámbito da ciencia e a tecnoloxía no collado do sistema educativo, polo menos non do todo; pero, en calquera caso, temos que aspirar a unha cultura científica escolar que contribúa a construír identidades femininas e masculinas diferentes ás que viña facendo até agora.

A metodoloxía tradicional da pedagoxía construíuse sobre a base androcéntrica do chamado saber científico, converténdose así en racional, obxectivo, abstracto, lóxico e orientado a grandes empresas. Esta perspectiva, con todo, non ten en conta o coñecemento e a experiencia das mulleres, senón que tamén as mulleres, individual e colectivamente, apoiaron e desenvolvido una vida que lles proporcionou un gran apoio durante xeracións. Parte deste coñecemento é a aprendizaxe da vida cotiá: realizar tarefas domésticas ou coidar dos demais, que sempre estiveron menosprezados no ámbito académico.

Os programas de física seguen centrándose en áreas tradicionalmente consideradas masculinas, como a mecánica, a electricidade ou o magnetismo, e préstase menos atención a cuestións que supostamente atraerían ás mozas, como a enerxía nuclear, os fenómenos meteorolóxicos ou as aplicacións da física no medicamento ou a arte.

E non podemos ignorar que haxa poucas científicas e tecnólogas, ou ningunha, porque iso tamén prexudica ás mozas, sen ter modelos femininos paira seguir.

Por último, outro factor importante a ter en conta na análise do papel das mulleres na ciencia é o das barreiras que atopan as científicas e tecnólogas paira avanzar profesionalmente. No resto de ámbitos tamén as mulleres teñen dificultade e dificultade, pero neste ámbito a discriminación cara ás mulleres foi aínda máis dura.

Temos que facer un esforzo para que as investigacións sexan tamén de mulleres, de mulleres, é dicir, non se trata de que cada vez haxa máis científicas e tecnólogas, senón que tamén se realicen investigacións que favorezan a calidade de vida e os intereses das mulleres. Esta vía de igualdade non só beneficia ás mulleres, senón que tamén traerá investigacións máis xustas e obxectivas que axuden a mellorar cada día a vida.

Notas de interese

* As estratexias paira fomentar vocacións técnico-científicas que superen os estereotipos de xénero merecen ser destacadas nos ensinos deste campo. Este curso aplicouse a dez escolas de primaria da CAPV (Programa So á Ciencia: www.zientziariso.org, impulsado pola UPV-EHU).

* No ano 2000, ante a escaseza de mulleres nos postos de responsabilidade das institucións científicas, a Unión Europea elaborou o informe ETAN, que achegou datos cualitativos e cuantitativos sobre a posición das mulleres no ámbito científico.

* Proxecto Obxectivo 15 promovido pola Asociación Española de Parques Científicos e Tecnolóxicos (APTE) e o Ministerio de Igualdade. Iniciouse en 2009 co obxectivo de facilitar ás mulleres dos parques científicos e tecnolóxicos a súa incorporación aos consellos de administración das empresas cotizadas españolas. Co proxecto Obxectivo 15, o Parque Científico e Tecnolóxico de Bizkaia creou una intensa rede de mulleres directivas co obxectivo de compartir experiencias e fortalecer a igualdade a nivel directivo.