Elhuyar, Fausto Fermin

1995/08/02 Azkune Mendia, Iñaki - Elhuyar Fundazioa | Kaltzada, Pili - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Biografiak

(1755-1833)

Fausto Fermin Elhuyar Zubize naceu en Logroño o 11 de outubro de 1755. O seu pai Jean Elhuyar era un recoñecido cirurxián, nacido en Hazparn e experto na operación das cataratas do ollo. A xente viña curarse desde moitos sitios. Morreu sendo a súa nai pequena Ursula de San Juan de Luz e o seu irmán maior Juan José e a súa irmá menor María Lorentza casou de novo.

1772am, o meu pai enviou a París co seu irmán Fausto paira estudar. Como os seus irmáns, traballou sobre todo en química e mineralogía. En 1778, un ano despois do seu irmán Juan José, comezou a traballar no laboratorio do Real Seminario de Bergara, pero pronto dous irmáns volveron percorrer Europa (París, Strasburg, Mannheim, Freiburg, Leipzig, etc.) paira aprender as últimas técnicas metalúrxicas.

Tras percorrer Austria e Hungría en 1781, en outubro regresou a Bergara, mentres o seu irmán Juan José partiu a Suecia. En Bergara Fausto aplicaba un terzo da súa dotación a un mineral procedente de Sajonia, procedente das minas de estaño de Zinnwald, no límite de Bohemia e Saxonia. Desde 1782 ensaiou xunto ao seu irmán Juan José.

Descomposición do mineral e extracción de ferro e manganeso. Ao tratar o residuo resultante con acedo nítrico obtense o precipitado branco. Posteriormente, combinando co ácido clorhídrico, obtíñase o precipitado amarelo (óxido de wolframio VIN). Paira reducilo, o trituraron e mesturaron co po de carbón nunha hora e media a lume forte. Saíu como un botón gris. Nos dedos volvíaselles po, sendo o maior o tamaño da cabeza da agulla. Wolframio é un elemento químico illado por primeira vez no mundo en Bergara.

Por primeira vez na Xunta Xeral de Vitoria-Gasteiz da Real Sociedade de Amigos do Pobo, fundada por Xabier María Munibe e os Caballeritos de Azkoitia, deuse a coñecer este descubrimento principal. Ao ano seguinte e probablemente por escrito por Fausto, a Academia de Ciencias de Tolosa francesa publicou o informe do proceso de descubrimento. Publicouse en 1785 en Inglaterra, en 1786 en Alemaña e despois en Suecia.

Fausto Elhuyar, co seu irmán Joan José, tentou obter aliaxes de wolframio mesturadas con ouro, platino, prata, cobre, fundición, etc.

Fausto viaxou desde Bergara a Alemaña e Hungría paira aprender as técnicas ideadas polo barón de Born paira tratar con mercurio os minerais de prata. Tamén traballou paira levar técnicos a América. En Viena, o 16 de outubro de 1787, contraeu matrimonio con Joana Raabe e escribiu entón en francés Dissertations métalurgiques, pero desgraciadamente non chegou até nós.

De volta a España, até 1788 dedicouse a formar enxeñeiros e técnicos mineiros, moitos alemáns. Levounos a México paira mellorar e restaurar as súas explotacións.

En 1792 fundou en México o "Real Seminario de Minas", a primeira escola de enxeñeiros do país. Cando en 1821 Agustín Iturbide, emperador de México, chegou a América, Fausto dimitiu do seu cargo e volveu a España. Organizou a Dirección Xeral de Minería de España e iniciou a elaboración do mapa xeolóxico de España. Tamén estudou as minas asturianas.

Director Xeral de Minas e Director da Escola Mineira, faleceu en Madrid o 6 de xaneiro de 1833, estando a súa única filla Luisa na Habana.