"Sen unha base científica e tecnolóxica apropiada, un país non pode competir eficazmente"
É unha honra e sentín moita alegría. É o resultado dun traballo individual e de equipo, realizado por investigadores que durante moitos anos traballaron e traballan no equipo que presido. Todos estes investigadores contribuíron ao desenvolvemento da química orgánica en Euskadi, situándoa nos niveis máis prestixiosos. É un estímulo paira seguir investigando, tanto paira todos os investigadores que forman parte do equipo de investigación como paira aqueles que nun futuro poidan incorporarse ao mesmo.
Creo que é una combinación de ambos os aspectos. É dicir, en xeral, os premios outorgan un premio a traballos realizados con anterioridade, neste caso de investigación sobre química orgánica, pero ao mesmo tempo dan forza e forza paira continuar con ese labor.
Gran traballo. A investigación, do mesmo xeito que outras actividades de coñecemento, require un esforzo continuado. A maior recompensa deste esforzo é que os resultados das investigacións propias teñan una gran repercusión e que os científicos valoren ben. Os premios son, en parte, o froito dese esforzo constante de cada un dos investigadores citados no seu campo. Todos xuntos traballamos moito na facultade. Nós traballamos especialmente no campo da química orgánica.
Segundo os libros de texto, a química orgánica é a química do carbono e os seus compostos. Os compoñentes básicos da vida son, en gran medida, moléculas orgánicas: lípidos, hidratos de carbono, proteínas e ácidos nucleicos. A química orgánica é atractiva sobre todo porque explica como se forman estes compostos na natureza. Ademais, a natureza permite desenvolver ferramentas paira construír moléculas con características máis apropiadas que non poden crear cos seus propios recursos. A química orgánica, ademais de observar os procesos que teñen lugar na natureza, pode transformalos e xerar novos procesos e produtos. Todo isto é moi atractivo. É máis, esa é una das cousas que diferencia do resto das ciencias básicas. Se nos fixamos na contorna, podemos observar que debemos á química una parte fundamental do benestar.
Si, o meu pai, Antonio Luís, estudou química orgánica e tres dos seus cinco irmáns. Todas elas foron fundadoras de empresas do sector farmacéutico e, en particular, fundadoras dunha empresa catalá --xunto con outras outras-. Biochemie, empresa líder na produción de antibióticos beta-lactámicos. Hoxe, afortunadamente ou por desgraza, forma parte do grupo Novartis. Seguramente esa situación familiar levoume a estudar Química.
É algo que hai que facer e estano facendo, e ben. A educación, a ciencia e a tecnoloxía propias deben ser a base de todos os países. Sen este tres fitos non é posible competir. É dicir, non se pode competir nun mundo globalizado en constante crecemento. A construción de novos CIC emerxentes en biociencias e nanotecnoloxías está a cimentar o avance da CAPV. Quizá sexa a miña preocupación que as axudas se destinen principalmente a este sector, esquecendo as universidades, no noso caso a UPV.
Sen dúbida hai que facer un esforzo especial neste campo, pero sen perder de vista a universidade. A Universidade é una institución xeradora de coñecemento. Ademais, é un centro de formación de futuros profesionais e investigadores que todo país necesita. Paira iso é necesaria una financiamento adecuado e, como é sabido, en xeral, as primeiras institucións que sofren recortes orzamentarios son as institucións públicas de investigación. En calquera caso, espero que o Goberno Vasco e a UPV continúen subvencionando aos grupos de investigación.
É posible que o número de alumnos diminúa debido á crise actual, á falta de motivación, aos constantes cambios na educación, etc. A verdade é que non é fácil prever o futuro. Como mencionei anteriormente, é moi importante formar a mozos investigadores. Eles serán os que substituirán aos actuais investigadores. Insisto no anteriormente devandito: sen unha base científica e tecnolóxica apropiada, un país non pode competir eficazmente. É imprescindible fomentar os estudos científicos e tecnolóxicos (sen esquecer as humanidades). Así mesmo, debe prestarse especial atención aos grupos de investigadores.
Desgraciadamente, a química non sempre tivo a fama que debería ter. De feito, nas dúas últimas décadas impúxose, entre outras cousas, a idea de que a química é a responsable da contaminación ambiental. Ademais, durante estes anos algunhas pequenas e medianas empresas afundíronse, sobre todo porque non podían competir cos mercados de China e India. Pola contra, a química é una ciencia creativa imprescindible paira incrementar a produción dun país e mellorar a calidade de vida dos seus habitantes.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian
Teknopolis
