}

Belinda en xeo

2005/12/18 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

O imperio británico expándese. Pero esta vez non xurdiu ningún problema diplomático, porque Gran Bretaña non invadiu ningún territorio, senón que crece grazas a un volcán. O volcán, denominado Belinda, atópase nunha das illas Sandwich do Sur británicas, a medio camiño entre o extremo sur de América e a Antártida.
Na imaxe do 23 de setembro aparece o bordo Belinda.
PLATAFORMA

A illa de Montdugu non aparece en ningún mapa até 1775. Ese mesmo ano, a expedición británica conducida por James Cook viu varias illas e a unha delas déuselle o nome de Montdugu. A illa álzase a 3.000 metros do fondo do océano e ten una cima principal, Belinda. A cima ten una altura de 1.370 metros e é un volcán. O monte está formado por erupciones de decenas ou centos de miles de anos, formado por cinzas vertidas polo volcán e una lava solidificada.

Hai tempo Belinda estaba durmida. Pero no ano 2001, a organización MODVOLC, que controla os ‘puntos quentes’ do mundo, deu aviso: Belinda estaba a saír perezosa e desde entón a súa actividade foi crecendo. Paira os científicos é realmente interesante esta erupción, que se está producindo baixo o xeo. Isto permítelles analizar a interacción entre lávaa e o xeo.

A actividade de Belinda está a ser vixiada polo satélite Terra da NASA. Pasa un par de veces ao día e dúas veces ao mes saca fotos de gran resolución mediante un radiometro ASTER que detecta a emisión e a reflexión da calor.

Una erupción emocionante

Nas imaxes de hai un ano apréciase que Belinda estaba esperta.
(Foto: Spaceimaging)

A imaxe tomada o 23 de setembro foi coloreada pola NASA. Deste xeito, o volcán e os seus arredores sepáranse facilmente. As zonas quentes aparecen en vermello, a neve en azul, o vapor en branco e as cinzas volcánicas en cor gris.

Poucas veces pódese ver algo así, polo que é comprensible que o geólogo da organización británica que estuda a Antartic Survey a Antártida estea revolucionado. Cando a lava entra en contacto co xeo, entre outras cousas, queren analizar como se forman as rocas e as súas características.

Ademais, están ansiosos por estudar a influencia de tanta fusión de xeo. Os científicos teñen una referencia: En 1996, en Islandia, baixo un glaciar de Gjálp, produciuse una pequena erupción. Cando o xeo se derretió ao océano, foi o maior caudal de auga doce que recibiron os océanos, despois da Amazona. Sen dúbida, provocou importantes cambios na contorna.

Nesta ocasión a incidencia será aínda máis acusada, xa que a erupción é maior que a de entón. O fluxo de lava chega ao mar desde a cima de Belinda. De feito, lávaa comeza ao nordés da cima, pero despois una escarpada crista diríxea cara ao norte. O río lava ten una lonxitude total de tres quilómetros e medio e ten una anchura de 90 metros a un quilómetro da cima. Ao chegar ao mar Laba fórmase un vapor de auga que se percibe claramente do espazo.

Pendente de voo

Ver libre a forza da natureza sempre xera emoción.

As illas Sandwich do Sur son un dos territorios máis remotos con actividade volcánica. Como consecuencia, até o momento realizáronse poucas investigacións sobre eles. Agora contan coa axuda do satélite, pero a curiosidade dos científicos é insaciable e queren conseguir imaxes máis próximas. Paira iso teñen previsto pasar en avión por encima do volcán paira gravar a erupción o máis cerca posible.

As imaxes tomadas do avión serán especialmente valiosas paira os científicos que lles permitirán investigar de cerca a xeoloxía daquelas rexións xeadas afastadas. Pero, ademais de para os geólogos, serán de interese paira todos os demais; ver libre a forza da Natureza sempre xera emoción.

Publicado en 7K.