Memoria almacenada en anacos de vidro

2001/03/14 Astobiza, Amaia

• Materialak
• Irudiak/Soinuak

Esta nova mestura, paira dicilo facilmente, é un vidro cheo de buracos. Permite realizar películas robustas e ademais non se contrae. De feito, esta última é a principal vantaxe deste novo material, xa que os materiais utilizados até a data contraer e, por tanto, a información acumulada perderíase ou cambiaba.

A memoria holográfica é similar á fotografía tridimensional. Paira codificar a información faise pasar un raio láser a través de una máscara perforada e irrádianse un bloque de material sensible á luz. Outro raio láser, chamado raio de referencia, cruza o bloque de material irradiado. En consecuencia, na película fotográfica aparece una imaxe de puntos claros e escuros.

Con todo, a diferenza das películas fotográficas, no material da memoria holográfica pódense gardar varias 'imaxes', una sobre outra. Paira iso utilízanse raios de referencia irradiados desde diferentes ángulos paira marcar os puntos claros e escuros que codifican cada imaxe. A continuación, paira a lectura das 'imaxes' utilízanse dous raios láser cruzados paira recuperar o modelo de luz utilizado na escritura. Por tanto, a información obtida dependerá do ángulo no que se mire o bloque fotosensible, tal e como ocorre nos hologramas. Desta forma pódese almacenar moita información nun pequeno bloque.

Paira a elaboración de memorias holográficas utilízanse fotopolímeros. Os fotopolímeros son sustancias que se polimerizan coa luz. Xeralmente é una matriz de plástico formada por monómeros. Á luz, os monómeros únense e a luz pasa de forma diferente polas rexións nas que se produciu a polimerización. Con todo, até o momento non se atoparon materiais adecuados que poidan almacenar a información durante moito tempo e en grandes cantidades. E é que, na maioría dos casos, son películas delgadas, non bloques robustos, ademais de contraer material en fotopolimerización e perder información.

O material atopado por Cheben e Calvo é, como se dixo, una mestura de plástico e vidro. O plástico é, por unha banda, un monómero acrílico que se pode polimerizar coa luz, mentres que o vidro é una sílice con moitos poros. A sílice utilizada paira realizar a mestura debe ser robusta paira evitar a súa contracción cando os monómeros únense.

Por tanto, é posible que a partir de agora teñamos que introducir un "disco" do tamaño dun cubito paira escoitar música no noso aparello. Dise que somos nados paira ver mil!