Anticonceptivos hormonais e depresión: o estudo da relación

2017/03/01 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Osasuna
• Medikuntza

A investigación, dirixida por investigadores da Universidade de Copenhague, é a máis extensa realizada até a data nesta materia. De feito, cada muller foi analizada durante unha media de 6,4 anos, e ao recoller e analizar os datos tivéronse en conta variables como a idade do usuario e o tipo de anticonceptivo: a súa composición hormonal (combinando estrógenos e progestágenos ou só proxesterona), dose e forma de administración (pílula oral, parche, implante subcutáneo, anel vaginal, UBETG ou...

Paira medir o risco de depresión recolléronse dous datos: a primeira vez que se lles diagnosticou depresión e a toma de antidepresivos. Cabe destacar que as mulleres que participaron na investigación non sufriron depresión previa nin alteracións psiquiátricas.

Os datos foron recollidos no período 2000-2013 e analizados en 2015-2016. Os resultados, publicados na revista Journal of the American Medical Association Psichiatry, destacaron que a relación entre a toma de anticonceptivos hormonais e a depresión por primeira vez diagnosticada ou antidepresiva é especialmente evidente entre os máis novos (15-19 anos) e, sobre todo, entre os que adoptan anticonceptivos orais puramente progesterónicos.

Segundo os datos obtidos, algo máis da metade das mulleres participantes (55,5%) tomaban anticonceptivos hormonais. En total, 23.077 mulleres foron diagnosticadas por primeira vez a depresión e 133.178 foron as encargadas dos antidepresivos.

Por idades, os máis novos mostraron o maior risco de tomar antidepresivos: por primeira vez o risco relativo ao consumo de antidepresivos foi de 1,8 entre os que tomaban anticonceptivos combinados orais e de 2,2 paira os que só tiñan progestágeno. Coa idade, o risco relativo diminúe.

Amaia Vázquez Eguzkitza. Sexólogo e psicólogo.

As hormonas sexuais e as emocións na interacción

A sexóloga Amaia Vázquez non cuestiona que os anticonceptivos hormonais aumentan o risco de sufrir depresión. De feito, esta conclusión tamén é mencionada noutras investigacións que coñece e que tamén coñeceu na súa experiencia clínica. Sen chegar á depresión, sinalou que é moi habitual escurecer o estado de ánimo, “mesmo ter ansiedade e perder a libido”.

Paira Vázquez isto ten una explicación: “Sábese que existe una estreita interacción entre as hormonas sexuais e o estado de ánimo e as emocións. Por tanto, neste sentido, os resultados obtidos neste estudo son plenamente lóxicos. Mesmo naqueles que non adoptan anticonceptivos hormonais, esta interacción é evidente en procesos fisiológicos como o ciclo menstrual e a menopausa”.

No caso da tendencia á depresión, Vázquez opina que a clave pode ser a serotonina: “Parece que a proxesterona dos anticonceptivos reduce os niveis de serotonina. E o baixo nivel de serotonina está relacionado co risco de depresión”.

Doutra banda, Vázquez advirte que en ocasións os anticonceptivos hormonais non se toman paira evitar o embarazo, senón paira tratar a dor menstrual e outras alteracións. Non é favorable: “Paira min somos seres emocionais. As emocións e o corpo están relacionados entre si, polo que cando aparecen estes síntomas no corpo dunha muller hai que analizar que lle pasa paira saber por que ten dolorosos ou irregulares do mes. A aplicación de hormonas non é una solución”.

Risco de antidepresivos por primeira vez en función do tipo de anticonceptivo fronte aos que non toman anticonceptivos.

Maior risco paira os máis novos

Tampouco é de estrañar paira Vázquez que os máis novos sexan os que máis risco teñen de sufrir depresión: “Nos mozos tanto o sistema endocrino como o cerebro están moi alterados. E é que cando as mozas empezan a crear proxesterona e estrógeno, esta hormona invade o cerebro. Esta invasión é necesaria paira o desenvolvemento sexual, pero existe un gran desequilibrio. Por iso é polo que os adolescentes véxanse afectados por este tipo de incidentes. É una revolución, biolóxica e emocional, e si a todo iso engadimos un anticonceptivo hormonal que pode reducir os niveis de serotonina, abrimos a porta á depresión”.

Por todo iso, Vázquez non recomenda anticonceptivos hormonais até os 21 anos, é dicir, ata que os ovarios maduran e o sistema equilíbrase. Agora está moi preocupado polo novo anticonceptivo lanzado de tres meses ininterrompidos pola boca: “Eu témome que si se expande veremos o auxe da depresión, a ansiedade…”

Outros expertos destacaron, con todo, que a diferenza entre os receptores e os non anticonceptivos é menor e cuestionaron si é significativa. Con todo, espertou a atención e é posible que haxa un impulso paira investigar máis, tal e como esixen os investigadores no seu artigo.

Lorea Barinaga-Rementeria Zabaleta (Xinecóloga): “Non só a composición do anticonceptivo, senón tamén a forma de administralo parece alterar o risco de sufrir depresión e iniciar a toma de antidepresivos”

Lorea Barinaga-Rementeria é una xinecóloga que traballa na consulta dun ambulatorio de Osakidetza. É dicir, ten relación directa coas mulleres e coñece ben os métodos anticonceptivos e as súas consecuencias. Tamén é profesor da UPV. Falamos con el da investigación realizada en Dinamarca.

A investigación mostra una correlación entre anticonceptivos hormonais e tendencia á depresión. Este resultado é coherente cos datos e a experiencia clínica que tedes?

Si, coincide. Uno dos efectos secundarios descritos en anticonceptivos hormonais, tanto con estrógeno e proxesterona como con proxesterona exclusivamente é a depresión. Ademais da depresión, existen outros síntomas neurológico-psicolóxicos: dor de cabeza, irritabilidad e descenso da libido. Isto está descrito e é sabido.

Eu non teño claro que empece a tomar pastillas e sufra una depresión. Si, con todo, estes efectos secundarios: dor de cabeza, irritabilidad e descenso da libido. As mulleres cóntannos na consulta de cando en vez.

Que se fai nestes casos? Cambia o tipo de anticonceptivo?

Lorea Barinaga-Rementeria Zabaleta

Débese analizar cada caso. Hai que ver que efectos secundarios son, que efectos ten e que quere a muller. Por exemplo, se se trata de dor de cabeza, téntase cambiar o tipo de anticonceptivo, eliminar hormonais e aplicar outro tipo.

Con outros síntomas (irritabilidad, descenso da libido), explicamos que poden ser provocados polo anticonceptivo, e xunto á muller decidimos que facer: probar outro tipo de anticonceptivos hormonais (de diferente composición ou vía de administración) ou cambialo a outro hormonal.

Doutra banda, hai que ter en conta que en moitos casos a causa da utilización de anticonceptivos hormonais non é só o efecto anticonceptivo, senón que se considera como tratamento en certas enfermidades. Por exemplo, cando o fluxo sanguíneo da menstruación é excesivo ou a menstruación produce unha dor intensa, como na endometriosis. Nestes casos, se os outros tratamentos fallaron, os efectos secundarios e os beneficios xerados polos métodos anticonceptivos débense pór en balanza e tomar decisións.

Que razóns poden explicar estes efectos ou que mecanismos poden explicar os efectos neurológicos que producen as hormonas dos anticonceptivos?

As hormonas sexuais, estrógenos e proxesteronas, presentes nos anticonceptivos, forman parte do eixo chamado hipotálamo-hipofisario-ovario. O hipotálamo e a hipofisia están no cerebro. E hai interacción entre os neurotrasmisores cerebrais e algunhas hormonas e o estrógeno e a proxesterona. Por exemplo serotonina, dopamina, prolactina... Estes son neurotransmisores e hormonas que flúen no cerebro e que actúan sobre o eixo hipotálamo-hipofiso-ovario, mentres que os estrógenos e a proxesterona tamén actúan sobre estes neurotransmisores e hormonas.

Por exemplo, algunhas mulleres, cando teñen un nivel de tensión elevada ou reciben tratamentos psiquiátricos, quedan sen menstruación ou presentan grandes irregularidades menstruales. E pode ocorrer tamén o efecto inverso, e vémolo en dous procesos que ocorren de forma natural. Na época da menopausa, en principio, os estrógenos e a proxesterona diminúen e non sempre, pero é bastante común que as mulleres sentan triste, máis irritantes… Por outra banda, na segunda fase do ciclo menstrual, dentro da mestura premenstrual, é bastante normal que estean máis irritantes ou máis tristes.

Segundo o estudo, o risco de depresión é maior que o do anticonceptivo oral. Ed. FF

Estes exemplos demostran que existe una relación natural entre as hormonas ováricas e o estado emocional, é dicir, o estrógeno ou proxesterona ou ambas inflúe nos centros cognitivos ou emocionais do cerebro ou en ambas as funcións.

A pesar de que o risco de depresión está recollido nos efectos secundarios dos anticonceptivos hormonais, os investigadores afirman que se debería investigar máis esta interacción. Comparte?

Si, investigar sempre é necesario, non por investigar, senón por un obxectivo.

Paira empezar, isto é una investigación á que hai que darlle valor, nin máis nin menos. Avísanos dun efecto lateral, o risco non é elevado, pero está aí e parece que é máis alto nun grupo de idade (15-19 anos). Estes datos deben ser confirmados con máis investigacións.

Doutra banda, outro dato que pon de manifesto esta investigación é que, non só a composición do anticonceptivo, senón tamén a forma de administralo, modifican o risco de sufrir depresión e de empezar a tomar antidepresivos. Refírome á txaplata e o anel vaginal (estrógenos e proxesterona, que se toman da pel ou da vagina), o implante subcutáneo e o implante intrauterino ou DIU (só teñen proxesterona e tómanse por vía subcutánea ou uterina). Todos estes métodos presentan un risco máis alto que o dos estrógenos e a proxesterona en xeral e máis que o da proxesterona en exclusiva.

A investigación realizada en Dinamarca suxeriu que os máis novos son os máis vulnerables á depresión debido ao uso de anticonceptivos hormonais.

Tanto o parche como o anel vaginal e o DIU de proxesterona son relativamente novos como anticonceptivos. A nova vía de acollida é a que máis efectos secundarios ten. Eu creo que iso tamén hai que analizalo máis. Porque teñen vantaxes. Facilitan moito o bo uso do anticonceptivo. O parche colócase unha vez á semana, o anel vaginal unha vez ao mes e o DIU e o implante colocámolos os xinecólogos e teñen una validez de tres anos. Iso é moi positivo. Con todo, se algúns efectos secundarios aparecen máis frecuentemente, é necesario investigar por que e até que punto.

Neste estudo menciónase que pode deberse a doses hormonais. De feito, todos eles teñen una dose baixa. Outra alternativa é a influencia dunha vía diferente á oral. As hormonas orais se metabolizan dúas veces no fígado, pero só una vez noutras vías. Isto pode afectar? Habería que analizalo.

Crees que este novo anticonceptivo, que se toma tres meses consecutivos, pode ter un risco especial?

Non podo responder exactamente a esta pregunta. Aínda non teño experiencia con este anticonceptivo. É de doses baixas, tómase verbalmente e parece que pode reducir os síntomas da confusión premenstrual, pero, como dixemos, é moi recente e aínda nos chegan datos. Non podo responderlle.

Eu creo que hai que mencionar ás mulleres que hai ese efecto colateral, que o risco é baixo, cando se pode empezar a sentir e se o perciben, coa matrona de consulta ou connosco. Ademais, tendo en conta que nas mulleres novas o risco pode ser algo maior, hai que traballar máis con elas: analizar ben os antecedentes, ver en que situación atópanse, ter máis coidado con estes novos anticonceptivos nalgúns casos e, con todo iso en mente, elixir.

Doutra banda, hai que aclarar aos mozos que os anticonceptivos hormonais non protexen das enfermidades de transmisión sexual. Evitan o embarazo e non estas enfermidades. É dicir, a pesar de utilizar métodos anticonceptivos hormonais, se existe o risco de transmisión ou tratamento de enfermidades de transmisión sexual, tamén deben utilizar preservativo. É importante evitar embarazos non desexados e enfermidades de transmisión sexual.