Máquina de Turing
É difícil imaxinar a nosa vida sen un computador. Estendéronse a todos os recunchos e no noso día a día utilizámolos para case todo. A oferta, ademais, vai en aumento: tabletas, computadores portátiles, teléfonos intelixentes,...
Pero o precursor de todos eles é un: “A máquina universal de Turing”, proposta por Alan Turing en 1936. A máquina de Turing non era unha máquina real, senón unha idea que desenvolveu a nivel teórico e que, tras recibir ordes, é capaz de todo.
JESÚS:
Podemos dicir que Turing entrou en todas as físgoas que podemos esperar na nosa vida, non é así?
Vemos que a súa idea está integrada en case todos os dispositivos de electrónica actuais.
Que se aprendeu? Por suposto, aprendeuse dalgunha maneira a manexar mellor a materia, a dominala. Por exemplo, si colles móbiles, que é o que máis cambia? Non é o que ocorre no interior. Por exemplo, a posibilidade de interactuar con eles varía en gran medida. Por exemplo, apareceron as pantallas táctís, e bo! A revolución de Cristo! Iso é diferente. Iso non é un procesamiento.
Entón, sobre todo, veremos nas capas exteriores novos inventos de deslumbramiento, pero o que está no fondo, á fin e ao cabo, sempre se aplica o mesmo principio.
Naquela época, nos anos 40, había máquinas, pero só eran capaces de realizar unha única acción. O que foi deseñado para realizar sumas, só podía facer sumas. Os deseñados para multiplicar, soamente os produtos. Necesitábase outra máquina para facer cortizas, outra para facer coches,...
Pero Turing puxo patas para arriba esa idea e propuxo que se puidesen facer cousas diferentes usando unha soa máquina. A clave na programación estaba no uso dos diferentes esquemas de instrución. Así, púxose en marcha a base da informática moderna.
JESÚS:
Si queres unha máquina que inxecte viño nas botellas e que lle poña cortiza, necesitas un deseño. E outra máquina para construír coches. Pero coa información, Turing descubriu que era posible utilizar a mesma máquina, só cambiar o esquema de instrucións, ser capaz de facer cousas diferentes. Iso é o que vemos hoxe en día nas computadoras, parece que non teñen límites, que se pode programar calquera cousa.
Descubriu isto e deseñou a máquina mínima que se pode facer a través dela. A iso chamou “máquina universal”, capaz de simular ou repetir o comportamento de todas as demais máquinas.
En concreto, os estudantes da facultade de informática 2.mailako construíron dúas máquinas deste tipo.
Unha, a lóxica. A outra é física.
IKER:
nós fixémolo como unha construción gráfica. A través dos computadores puxemos moitas pantallas e aí debuxamos como sería.
AXEL:
A máquina que Turing propuxo é un conector e unha cinta de escritura.
IKER:
Logo foron outros os que o fixeron, o equipo de castelán, os que deseñaron fisicamente a máquina de Turing con pezas de Leigo.
IKER:
Para facer unhas cousas ben, pero outras veces tivemos problemas, e non sabiamos como... o problema. Ao final conseguímolo, pero tróuxonos moitos quebradizos de cabeza.
AXEL:
Tivemos moitos problemas coa sincronización, por exemplo, porque era moi difícil saber que máquinas… canto custaríalle moverse. Non o sei, poida que unha máquina fágao nun segundo e outra tarda dous segundos. Entón foi difícil conseguir esa sincronización.
IKER:
Non se pode calcular en horas porque perdo a conta. Pero pasamos moitas tardes e moitas horas, pero tamén o pasamos moi ben.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian
Teknopolis
