Pintura virtual
En Tknika, o Centro de Investigación de Formación Profesional, están a probar un simulador de pintura e nós gravamos a súa primeira visita a un centro.
Son estudantes de Automoción. Esta mañá tócalles unha sesión práctica de pintura nos talleres do Colexio Don Bosco. Mesturan a pintura, preparan os instrumentos de traballo, visten os mergulladores e fan o exercicio nesta cabina: pintan a porta dun coche de azul.
Agora están en clase, sen moedas, facendo o mesmo exercicio nun espazo virtual.
JON IKARDO Profesor do Colexio Don Bosco: Desde Tknika comentáronnos a posibilidade de probar o simulador. Que podemos mellorar na impartición das clases. Aceptámolo e estamos a probar.
O simulador consta de tres elementos: Gafeñas autoestroboscópicas, é dicir, que mostran a imaxe en 3 dimensións, unha pistola simulada para pintar e un sensor que detecta a súa posición e movementos.
Jon Izardo explica o exercicio aos alumnos. Na pantalla táctil poden elixir diferentes parámetros en función do que queiran traballar: cor, cabina, presión do aire, tipo de pistola...
XABIER IRAZU. Alumno do Colexio Don Bosco: Cando pos as lentes, ves unha cabina e a peza a pintar. Todo dá unha sementa, todo é igual. A máquina está moi ben feita.
Os demais alumnos ven na pantalla o que Xabier Irazu ve a través das súas lentes. Debe colocar a pistola a unha distancia determinada da peza virtual para que a pintura a cubra correctamente. O ángulo e a velocidade da man tamén son moi importantes.
PATXI LAGUARDIA Tknika: Ao principio, o control destes factores é difícil. Para iso, hai persoas acompañantes: a distancia mídese mediante esta regra. O mesmo co ángulo: as frechas vermellas ou verdes móstrancho. E a terceira, a velocidade: axudaranos a axustar o movemento.
ademais da imaxe 3D, o sistema reproduce os sons dunha cabina de pintura e a pistola vibra. Todo para achegarnos á realidade o máis posible.
JON IKARDO Profesor do Colexio Don Bosco: Este sistema é moi similar á realidade, en peso, en manexo... Ten distintas regulacións. O tamaño da pistola, o peso, o lugar onde se atopa a copa... está moi conseguido. O traballo de pintado é moi similar ao que facemos na cabina.
PATXI LAGUARDIA Tknika: Analizamos o mercado. Tiñamos contacto coa empresa porque coñeciamos un simulador de soldadura. Probamos varias cousas e despois de atopalas, queriamos ver cales eran os seus beneficios. E estamos a obter bos resultados.
O simulador forma parte do proxecto ‘Campos virtuais’. O obxectivo de Tknika é analizar as posibles aplicacións da realidade virtual na formación profesional.
PATXI LAGUARDIA Tknika: No noso ámbito, os simuladores son moi interesantes. Hai procesos caros, perigosos, etc. E podémolas conseguir a través da realidade virtual.
JON IKARDO Profesor do Colexio Don Bosco: Para pintar un coche, ao final hai que seguir un longo proceso. Coller a peza, arranxar os golpes, dar ao aparello e lijar, tapar o coche...
Ademais, este proceso é irrepetible. Ao aplicar a pintura non hai volta atrás. Son produtos químicos que reaccionan. Hai un tempo para a súa aplicación. Para realizar un novo exercicio práctico con esta peza hai que esperar entre 4 e 6 horas.
PATXI LAGUARDIA Tknika: Estas actividades melloran repetidamente. É a maior forza do simulador. Con esta máquina pódense realizar moitos exercicios en tempos curtos. No taller, con todo, necesítase moito tempo para realizar un exercicio: preparación, limpeza...
XABIER IRAZU. Alumno do Colexio Don Bosco: Está moi ben. Aforras tempo, diñeiro tamén. E colles a man, porque case todo en pintura é a man. Non podes facer unha cousa mal ou ben. Hai moitas maneiras de facer unha cousa.
PATXI LAGUARDIA Tknika: Repetíndoo unha e outra vez, melloras a postura, a flexibilidade... educas os hábitos.
Ao finalizar o exercicio pódese ver o resultado do traballo realizado: nivel de revestimento da pintura, erros cometidos, pingas que quedan cando se deron demasiadas cantidades... Desta maneira, o alumno sabe onde debe mellorar e o profesor pode facer un seguimento do proceso de aprendizaxe de cada un.
XABIER IRAZU. Alumno do Colexio Don Bosco: Co brilo ves que a pintura caeu ou está cargada. Na realidade é difícil ver pequenos erros.
JON IKARDO Profesor do Colexio Don Bosco: Tecnicamente, a máquina paréceme interesante, sobre todo á hora de presentar o resultado. Pódese ver cal é a túa velocidade, a distancia, o grao de cobertura do paso... o que até agora, na realidade, podíase medir.
Tendo en conta as puntuacións de todos estes factores, o simulador proporciona unha valoración global do exercicio. Ademais de ver a propia progresión, tamén serve para motivar aos alumnos. Estes realizaron unha excelente acollida ao simulador.
JON IKARDO Profesor do Colexio Don Bosco: Pódense ver os resultados. Cando un terminou, os demais queren ver o que fixo. Créase un pique san.
PATXI LAGUARDIA Tknika: Este é o primeiro contacto co alumnado e, como se espera, a acollida foi moi boa. Agora temos que organizalo para outros centros. Queremos dar a oportunidade a todos.
Do mesmo xeito que os pilotos dos avións adéstranse en simuladores, este tipo de máquinas tamén teñen cabida na formación profesional. A maquinaria pesada, por exemplo, en silvicultura ou obras, non pode ser entregada a novatos. Ou, como no caso da pintura, cando se necesitan procesos longos e materiais custosos, os simuladores serven para aforrar tempo e recursos. Con todo, son máquinas caras, e os estudantes non poden facer un investimento deste tipo antes de asegurarse de que lle van a sacar partido.
PATXI LAGUARDIA Tknika: Nós facemos esa ln. Analizar, seleccionar, traer, probar... Logo educamos aos profesores, ensinámoslles os beneficios, deixámoslles probar... e anímanse rapidamente a levalos ás súas aulas.
O simulador de pintura é unha ferramenta innovadora para o ensino, pero esta máquina non vén substituír as horas de práctica. O obxectivo é sacar máis partido ás horas teóricas. Para aprender a pintar é imprescindible manchar o mono.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian