Texto redactado en euskara e traducido automaticamente por Elia e sen posterior revisión. VER ORIXINAL

Facilita as intubaciones difíciles

Nas intervencións cirúrxicas é moi habitual que o paciente se durma con anestesia e, en moitos destes casos, intúe ao paciente para manter a respiración controlada. Un médico getxotarra inventou un novo laringoscopio.

Acabámolo de ver: é moi habitual que o paciente se durma con anestesia nas intervencións cirúrxicas, e en moitos casos, intúe ao paciente para manter a respiración controlada. Introdúcese un tubo que vai desde a boca até o final da laringe e prodúcese así unha respiración artificial. O tubo pódese acceder a través da corda de voz e a faringe mediante un instrumento chamado laringoscopio. Pero nalgúns pacientes a vía respiratoria adoita ser moi difícil, e nestes casos córrese o risco de que o paciente morra. Un médico getxotarra inventou un novo laringoscopio para facer fronte a estes

casos difíciles e comezou a usalo na maioría dos hospitais de Euskal Herria.

Chámase Airtraq. É de plástico e un só uso. O seu aspecto non se parece moito ao do laringoscopio tradicional utilizado nas intervencións cirúrxicas.

O tradicional é de metal e, esterilizado, pódese utilizar a miúdo.

Ambos teñen a mesma función. Facilitar a entrada por vía respiratoria do tubo necesario para producir a respiración artificial. O laringoscopio Airtraq é a invención do médico getxotarra

Pedro Atxa, que traballa en Getxo. O produto, que deu a coñecer hai tres anos, utilízase actualmente en hospitais de 44 países de todo o mundo.

PEDRO ACHA, fundador de Airtraq: Estaba eu en eu terceiro de medicamento, e fundamos, eu e tres compañeiros máis a DYA de getxo, non tiña servizo de urxencias, empezamos a traballar e visitar moitos casos de vía aérea difícil (…) descubrimos que había aires complicados, empezamos a pensar e deseñar prototipos. Estaba no terceiro

nivel de medicamento e xunto a outro tres creamos a DYA de Getxo. Entón non había servizo de emerxencia e empezamos a traballar. Démonos conta de

que había respiracións moi complicadas e empezamos a pensar e deseñar os prototipos. Entre o 5 e o 7% de todos os casos intubados son intubaciones de gran complexidade. O laringoscopio airtraq axuda a estas intubaciones con especial risco.

Nos quirófanos do Hospital Galdakao-Usansolo puidemos ver como se utiliza o Airtraq.

No quirófano é responsabilidade do anestesista a intubación do paciente. Inmediatamente despois de entrar no quirófano, tentarán oxigenar o máximo posible ao paciente cunha máscara de osíxeno.

Mentres tanto, para quitarlle a dor da operación, administraráselle anestesia e, con ela, administraráselle un sedante. Grazas a este tranquilizante, as cordas vocais relaxaranse e o anestesista terá libre o camiño para que o tubo de intubación entre pola laringe cara á traquea.

Pero leste sedante, ademais do cetro de voz, relaxará ao paciente todos os músculos do corpo, incluídos os pulmóns, e estes deixarán de traballar. Ese momento é o máis perigoso. De feito, a partir dese momento e ata que o médico termine a intubación, o paciente estará sen respirar. En total, o anestesista disporá de 8 minutos para realizar a intubación e controlar ao paciente mediante a respiración artificial.

IRATXE GONZALEZ; Anestesista: Se non podes intuílo, este paciente non pode respirar. Entón, se se esperta, non poderá respirar, polo que deberá ventilar ao paciente. Se podes, pois, ventila ben a saturación e a respiración artificialmente, pero o manterás. Pero si non podes ventilar, o paciente pode morrer. Para poder traballar co laringoscopio habitual, o médico debe botar atrás

a cabeza do paciente e polo en estado de hiperflexión.Ve así a faringe, a laringe e as cordas vocais en fila. Este é o camiño que debe seguir o tubo até a traquea. Coa lengüeta inclinada cara a un lado e a pa do laringoscopio facendo forza cara arriba, na maioría dos casos o tubo é facilmente accesible a través das cordas vocais.

As dificultades comezan cando hai problemas para ver as cordas

vocais. PEDRO ACHA, fundador de Airtraq: Se o teu non estás a ver as cordas vocais

que podes tentar unha intubación a cegas, coa pa, pero corres risco de equivocarche ao meter o tubo no exófago, se te dás conta remedialo pero e si non te dás conta, o tempo corre, e esa persoa está relaxada pois a caer a oxigenación e ao podes ter unha oportunidade. Se non ves as cordas vocais, a cegas, coa pa, podes tentar facer unha intubación, pero se te equivocas, podes dirixir o tubo cara ao esófago, e si non te dás conta, a oxigenación do paciente comeza a diminuír e o corazón pode paralizarse. Co

laringoscopio Airtraq, as cordas vocais non adoitan ser moi difíciles de ver e facilitan as intubaciones difíciles.

IRATXE GONZALEZ; Anestesista: Ao entrar vostede non debe provocar hipertensión cervical, entón introduce o Airtraq, co que empeza a mirar pola pantalla e, normalmente, ven moi ben as cordas vocais ao primeiro acceso. Non debes aliñar os tres eixos, entón introduces Airtraq, verás as cordas vocais e, se a intubación é difícil, mellora o grao de intubación.

PEDRO ACHA, fundador de Airtraq: Este dispositivo cando empezamos a arlo a arlo buscabamos unhas deseñen el, a primeira era ver, a segunda era guiar o tubo, a terceira era que tivese un suficiente ángulo para non ter que hiper-estender a cabeza, e logo que tivese un sistema anti-bao.

Cando empezamos a deseñar esta ferramenta, buscabamos unhas características. O primeiro era que o aparello tivese visor; o segundo, que tivese a forma de canalizar o tubo; o terceiro, que o aparello tivese o ángulo necesario para non ter que mover a cabeza do paciente. Por último, queriamos que fose un sistema anti-vapor.

O airtraq laringoscopio é particularmente eficaz nas intuicións dos nenos. Nestas intubaciones o risco aumenta, xa que os médicos só teñen 3 minutos para intuír ao neno.

En casos de emerxencia tamén pode ser de gran axuda. Por exemplo: serve para intuír en moi pouco tempo a un paciente que non ten ayunas, ou para intuír a un enfermo que sofre politraumatismos por un accidente sen botarlle a cabeza atrás.

Moitos casos de intubaciones perigosas poden ser detectados con antelación a través das probas que o médico realiza na consulta. Con todo, moitos outros casos complicados atópanse no mesmo momento no que o anestesista realiza a operación.