Adestramentos de alto nivel
Xullo Calleja, profesor da Facultade de Ciencias da Actividade Física e o Deporte e, ademais, adestrador de deportistas de alto nivel; e Alberto Iñurrategi, montañeiro que non necesita presentación.
Xullo Calleja; UPV/EHUKaixo, son Xullo
Calleja, profesor da Facultade de Ciencias da Actividade Física e do Deporte da Universidade do País Vasco e, ademais, adestro a deportistas. Aprendín
educación física porque me gustaba. Terminei a miña carreira en Gales e despois de volver seguín estudando. Despois de terminar a tese traballei en varios países: Australia, Estados Unidos e Inglaterra. Quizá a experiencia máis bonita foi a de Chicago. Estiven no hospital que segue aos Chicago Bulls da NBA, traballei con médicos e grazas a esa colaboración, hoxe en día sigo traballando con eles en moitas cousas. Os sistemas de adestramento melloraron moito nos
últimos anos. Os deportistas adestran de maneira cada vez máis precisa. Cada vez temos máis coñecemento das respostas que se dan en cada deporte. A pesar de pertencer a un equipo e estar a adestrar no mesmo lugar, dedican moitas horas a traballar en solitario para mellorar as súas carencias e reforzar a súa posición. Ademais, as axudas á biomedicina foron fundamentais. Un bo equipo de médicos, nutricionistas, fisiólogos e biomecánicos na zona, será capaz de sacar un maior rendemento ao seu rendemento e conseguir unha mellora do 1% ou 2% necesaria para obter medallas ou gañar partidos.
A miña experiencia con equipos, seleccións e deportistas de alto nivel demostroume que os xogadores de alto nivel son excelentes, que chegaron a ese nivel grazas á súa capacidade. En realidade, un bo e excelente xogador diferenza a xestión das emocións. Nun momento dado, un xogador que sabe tomar decisións correctas a moi alta velocidade conseguirá o éxito.
Nagore Rementeria; ElhuyarQue é un
preparador físico
para Alberto Iñurrategi?Alberto
Iñurrategi; mendizalea Responsable da organización, planificación e seguimento da actividade física.
Eu entendo a preparación, por unha banda, de face ao rendemento e por outro, canto mellor é ese rendemento fronte ao risco, como algo que pode servir para evitar eses riscos.
Montañeiros no HimalayPor pouco!
Nin sequera se que hora é. As dúas. Hai unha hora unha avalancha cubriu a tenda, saímos como ratas e vinte minutos máis tarde outro se caeu. Non nos levou por milagre! A ver si saímonos salvos! A ver si facemos unha
pequena repisa para polo menos sentarnos! Esta roca protéxenos porque a dereita e esquerda caen as balaustradas.
Nagore Rementeria; ElhuyarBizia
jokoan?Alberto Iñurrategi; Mendizalea,
sen dúbida.
Ás veces cústanos aceptalo así, pero eu non o dubido. O que en determinadas circunstancias pomos en perigo é a vida mesma, aínda que a montaña non se expón así. Expomos a montaña como algo que nos gusta, pero debemos ser conscientes de que nalgúns momentos o risco é moi alto.
Xullo Calleja: Aplícase
aquí a investigación básica doutros países como Canadá e Australia para axudar a mellorar o rendemento dos deportistas. Na Facultade estes datos utilízanse coa finalidade de ampliar o coñecemento. Para que os cidadáns coñezan esta información publícanse en revistas ou se publican teses doutorais relacionadas co rendemento deportivo.
Un dos aspectos máis desenvolvidos foi a tecnoloxía. Por exemplo, a compañía que apoia ao Polo sur para preparar a expedición que fixo Alberto deunos uns traxes para probar antes de partir. Adaptábanse á anatomía de Alberto para que puidésemos ver, porque non sabiamos como Alberto ía responder ao frío. Hai que ter
en conta que cando se fixeron ochomiles no Himalaya, as temperaturas poderían ser de 15 ó 20 por baixo de cero. Pero non sabiamos como Alberto ía responder ao frío extremo, a uns 60 graos baixo cero. Enviáronnos un traxe moi lixeiro e sofisticado de última xeración. O traxe era capaz de soportar o frío extremo e manter a temperatura do seu corpo. No
centro de perfeccionamento de Fadura fixémoslle varias probas. Examinamos cos médicos a adaptación da peza a Alberto. Este é un exemplo de que nos deportes onde hai actividade extrema, onde as condicións de frío ou altura poden danar o rendemento do deportista, neste caso o himalayista de alto nivel Alberto, a tecnoloxía pode axudarche.
Nagore Rementeria; elhuyarTeniendo
en conta a túa experiencia, a preparación física ha evolucionado durante tantos anos?Alberto Iñurrategi; montañeiro; eu creo que aos poucos,
cada vez hai máis conciencia da importancia da preparación física e da posibilidade de facer unhas planificacións para a montaña, e hai xente especializada e a montaña tamén fixo o seu oco en medicamento deportivo, así que creo que cada vez hai máis coñecemento e son moi importantes neste campo.
Xullo Calleja; o Ristán
UPV/EHUI é moi difícil. A menos que elixas aos teus pais, é difícil que sexas xenial e, ademais, hai que ter unha contorna moi favorable e unha capacidade de adestramento e sacrificio. Non todo o mundo está disposto a iso, sabendo que pode chegar ou non.
Eu diría que, como noutros ámbitos, na música, na arte... é moi difícil chegar. Entre os aspectos
positivos, quizá, destacaría os momentos nos que se obteñen títulos ou medallas, sobre todo nos deportes de equipo, por vivir doutra maneira. De todo iso retárdase a relación cos deportistas. Quizá o peor é darse conta de
que o deporte é unha forma pouca ética de vivir a moita xente. O que realmente che gusta é conseguir un título ou unha medalla ou que o deportista consiga os seus obxectivos. Pero a miúdo hai situacións parásitas na zona que non son tan agradables. Pero entendo que estamos nun sistema económico global, que é un espectáculo e que forma parte do deporte. Hai que vivir con iso.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian
