Texto redactado en euskara e traducido automaticamente por Elia e sen posterior revisión. VER ORIXINAL

Refinaría: até a última pinga

Visitamos a única refinaría de petróleo do País Vasco.

IÑAKI LETURIA; fundación elhuyar: "Estás a entrar no polígono industrial", non é unha industria calquera a que temos que visitar agora.

ELIAS UNZUETA; petronor: Non, non é unha fábrica ou un lugar normal. Aquí temos produtos especiais, os hidrocarburos acumulados e hai que seguir unhas medidas de seguridade.

IP: Non fai falta dicir que aquí non se pode fumar; ademais, dixo vostede que noutros lugares confiscanse aos chisqueiros e demais.

EU: Si, así é, na entrada recóllense, ouza aquí non se pode fumar, non necesita nada e quedarán aquí.

IP: Nin o móbil, nin o casco, vestidos.

EU: Por suposto, adiante.

IÑAKI LETURIA; fundación elhuyar: Unha vista singular, unha paisaxe singular e bonita.

ELIAS UNZUETA; petronor: Si, e seguindo con curiosidades, esa cheminea que ves é o edificio máis alto de Bizkaia. mide 225 metros.

IP: Máis alto que a torre Iberdrola

EU: Si, moito máis alta. Por dentro ten un ascensor que sobe até arriba e por iso considérase edificio.

IP: O petróleo, a vosa materia prima, de onde vén?

EU: Aquí mesmo está o mar e o porto, e en barco traemos petróleo de calquera parte do mundo.

IP: Iso é o que quería preguntarlle, por que aquí, por que motivo ponse a refinaría aquí?

EU: Estar preto do mar de Preseski e ademais en contacto con augas moi profundas, o que permite aos grandes petroleiros chegar até el.

IÑAKI LETURIA; fundación elhuyar: Di vostede que temos que pornos bátaa branca, pero isto non é moi branco, pero por unha razón é así.

ELIAS UNZUETA; petronor:Non é un problema de limpeza. a materia é especial, ignífuga, ignífuga, como todas as pezas de aquí.

IP: Tamén isto?

EU: Tamén. O que fai é que non se acumulan cargas estáticas e ademais o propio material non acende lume.

IP: Por tanto, estamos protexidos contra o lume e coas lentes postas, porque o que temos que coñecer agora é o petróleo, o cru de petróleo.

EU: Non, até agora non vimos petróleo en ningures

IP: Dixemos que aquí, como o diñeiro nos bancos, non se ve petróleo en ningures, excepto no laboratorio. Aquí temos as mostras.

EU: Si, o petróleo é o que temos no bote.

IP: De onde a traedes?

EU: Por exemplo , do golfo Pérsico, tamén traemos bastante de Rusia, tamén de México,...

IP: Cada orixe ten as súas características?

EU: Ten unha particularidade de onde traemos petróleo, é dicir, pode ser máis ou menos pesado, pode ter máis ou menos xofre, e o rendemento dos produtos que obtemos pode ser diferente en cada caso.

IÑAKI LETURIA; fundación elhuyar: Todo isto está cheo de petróleo, verdade Elías?

ELIAS UNZUETA; petronor:Si, aquí hai máis de 100 millóns de litros.

IP: Moito! E cantos destes teñen?

EU: Estes son os máis grandes, pero en total temos 14 como as prazas de touros.

IP: Esa é a vosa materia prima, o petróleo, e vai polos tubos, como xa dixemos. Realiza a primeira parada aí, na torre de destilación. Que se lle fai?

EU: O que facemos aquí é levarnos o petróleo acumulado e quentámolo antes de entrar, e no momento en que o petróleo quente entra na torre, os produtos máis lixeiros comezan a subir á torre convertida en vapor e os produtos máis pesados quedan na area. e a medida que subimos pola torre os produtos arrefríanse e se condensan a diferentes niveis, é dicir, a altura dános diferentes produtos: diferentes produtos, diferentes pesos moleculares. Entón os produtos lixeiros saen da cabeza en forma de gas e os refrigeramos fose para convertelos en líquidos.

IP: De que produtos falamos?

EU: De arriba a abaixo, de menor a maior, butano, propano, as bombonas que usamos en casa,... Logo, as naftas, que se utiliza en petroquímica, para a fabricación de polímeros, plásticos, etc., algunha das pezas que temos asegurada está feita de petróleo, que saíu de aí. As seguintes naftas, un pouco máis pesadas, usámolas para facer gasolina e logo case o queroseno, o combustible dos avións, e no centro da torre sacamos os gasóleos, que todos utilizamos nos coches.

ELIAS UNZUETA; petronor: Este é un dos produtos máis lixeiros que sae do proceso de destilación, nafta. Este pouco máis escuro é o gasóleo, e o dese bote é a gasolina, lista para usar nos coches.

IÑAKI LETURIA; fundación elhuyar: É tamén unha torre de destilación?

ELIAS UNZUETA; petronor: Si, pero tamén ten máis cousas. O que facemos aquí é o proceso de coquización.

IP: Que é a coquización?

EU: Imaxínache que o que quedaba do petróleo na refinaría inicial era o fuel-oil, un 45%, que se utilizaba en embarcacións ou termias, fai 40 anos.

IP: Por tanto, non se botaba.

EU: Pero este mercado foise reducindo e agora, co que facemos con isto, só queda, aproximadamente, o 8% do barril como produto final.

IP: Cal é o produto final?

EU: Coque.

IP: Que é o coque?

EU: Trátase dun produto sólido que se utiliza como combustible para a industria do cemento.

ELIAS UNZUETA; petronor:Este é o coque, o 8% que queda.

IÑAKI LETURIA; fundación elhuyar: Zume de zume de laranxa.

EU: Iso é.

IÑAKI LETURIA; fundación elhuyar: Chegamos ao último paso.

ELIAS UNZUETA; petronor:Si, este é o produto final.

IP: Xofre.

EU: Si, xofre sólido, inerte.

IP: Non fai nada con ela?

EU: Non, pódese descansar. Isto utilízase sobre todo na fabricación de fertilizantes e neste tipo de industrias.

IP: Ouvín dicir que se o gasóleo e as gasolinas teñen xofre é prexudicial para os motores dos nosos coches, que o xofre pode provocar avarías.

EU: Os motores de hoxe en día teñen catalizadores, son moi eficientes, de baixo consumo,... é o primeiro paso para conseguir que os combustibles non sufran e por iso sacamos xofre de todas as correntes.

IP: É dicir, arrincádela do gasóleo ou a gasolina.

EU: Isto é, a calidade dos combustibles actuais ha mellorado moito e o parámetro básico é o número de xofre.

IP: Moi ben, Elías, grazas por mostrar o teu traballo.

EU: Grazas a vós.