Á vista do pobo fenicio
O centro cultural Amaia converteuse en punto de encontro de decenas de espectadores, directores e arqueólogos durante a Semana de Cine Internacional de Arqueoloxía do Bidasoa. Alí atopamos a Diego Bravo, un catalán de 54 anos. É o director do documental Tiro, unha das 37 películas presentadas a este festival. Cunha
longa traxectoria no mundo audiovisual, non é a primeira vez que se embarca nunha aventura ao redor da arqueoloxía. Nesta ocasión trátase de contar verdades sobre o mundo
fenicio. DIEGO BRAVO; DIRECTOR DOCUMENTAL: Toda a historia gustoume moito, a parte fenicia xa que é un tema que non, non está moi ben documentado, non hai documentais sobre Fenicios.
O Documental Tiro cóntanos máis que nada o tema da escavación que se está facendo en Albass na zona de Tiro, e é o procedemento funerario que facían os fenicios naquela época.
Quixemos engadir un pouco máis o tema da vida cotiá que grazas a esas escavacións e outras que se fixeron púidose saber máis ou menos como era a vida dos fenicia daquela época en Tiro.
Sempre me gustou a historia antiga, especialmente a da civilización fenicia. De feito, non hai moita documentación sobre este tema, non hai documentais sobre os fenicios. O documental
Tiro representa a escavación que se está levando a cabo en Albass, na zona de Tiro, e explica o rito funeral que facían os fenicios naquela época. Utilizando os datos que se puideron coñecer grazas a esta e outras escavacións, quixemos falar tamén da vida cotiá dos fenicios. O documental baseouse nunha escavación da necrópole que puxo en marcha un grupo de arqueólogos da Universidade
Pompeu Fabra na cidade Libanesa de Tiro. Traballaron durante oito meses na película. Reconstrucións tridimensionais achegan ao espectador as características desta antiga civilización.
DIEGO BRAVO; DIRECTOR DOCUMENTAL: Achega unha visión de cousas e cuxo caso xa non están, máis que nada está dedicado a iso, de feito a grazas á reconstrución virtual, moitos elementos do barco Fenicio, non elementos que poidan gozar desta tecnoloxía.
Axuda a dar unha visión dalgúns elementos que non existen na actualidade. Grazas ás reconstrucións virtuais, puidemos representar moitos datos sobre os barcos fenicios, o que só se pode facer con esta tecnoloxía. Fenicia é o nome dun
antigo país do Oriente Medio, berce das civilizacións fenicias e canaanas. Alí vivían desde comezos do terceiro milenio antes de Cristo, nas actuais terras de Siria, Líbano e
Israel. MERTXE URTEAGA; ARQUEÓLOGO:Hai que ter en conta que as súas principais cidades foron fundadas no leste do Mediterráneo, onde se atopan Tiro, Biblos, Sidon... onde hoxe en día se atopa a estatua de Líbano. Estas cidades, moi próximas ao mar, aproveitaron sempre esta saída, as posibilidades que ofrecía o mar. Mantiveron
relacións directas co mundo exipcio, primeiro venderon madeira, a madeira das súas árbores, o cedro, e despois utilizaron esa madeira para construír os seus barcos, e así comezaron a atravesar o mar Mediterráneo. Tratábase dunha zona montañosa, polo que
non era apta para a agricultura. Isto fixo que os cidadáns mirasen cara ao mar. Os fenicios, por encima de todo, foron bos
navegadores. Actuaron como intermediarios entre os territorios occidentais e orientais, estendendo as súas colonias polo Mediterráneo: Desde Sicilia, Malta, Sardeña e Eivissa, até Gades, actual provincia de Cádiz, na Península Ibérica.
MERTXE URTEAGA; ARQUEÓLOGO: A destacar as principais características do mundo fenicio: as cidades protexidas, moi protexidas, logo as súas relacións co mar, a construción de barcos e o mundo comercial. Se repitían cousas que eran
moi hábiles e fomentábase así o seu comercio, replicando e vendendo mercadorías que gustaban en todo o Mediterráneo. Era unha sociedade dinámica, con estrutura
patriarcal e monógamas. A sociedade estaba moi graduada, e entre todos os sacerdotes tiñan unha gran importancia a
caste dos sacerdotes. Na actualidade, a arqueóloga María Eugenia Aubet investiga estas escavacións en Tiro. esta necrópole da Idade do Hierro foi descuberta en 1997 e a súa investigación deu numerosos datos sobre os costumes funerarios dos
fenicios. DIEGO BRAVO; DIRECTOR DOCUMENTAL: Levan como oito anos traballando, de feito agora están a traballar, atoparon uns 250 enterramentos, coas súas urnas, cos seus pratos, todo o que se ve no documental é un típico enterramento fenicio.
Levan oito anos traballando e aínda seguen alí. acharon 250 cadáveres coas súas caixas e os seus pratos. Todo o que se ve no documental é un rito fenicio común. Tal e como explica o documental do director catalán
Diego Bravo, os achados de Tiro apuntan a que, xunto aos cadáveres, tamén se queimaban cerámicas e outros obxectos persoais. Os cofres cheos de cinzas eran enterrados individualmente, en parellas ou en grupos.
DIEGO BRAVO; DIRECTOR DOCUMENTAL: Queimábanse nunha pira funeraria, e despois metíanse en urnas con cinza e todo, sempre era o mesmo xogo, eran dúas urnas grandes, dúas basijas que alí metían unguentos e perfumes, un prato e escarabeos e cousas do falecido.
Os corpos eran queimados e, posteriormente, as cinzas eran introducidas nunha urna. Sempre se comportaban da mesma maneira: introducían aromas en dúas grandes caixas, un prato, e escaravellos sacros e outros obxectos do defunto. A pesar de que
os datos recolleitos son moitos, aínda hai miles de dúbidas sobre esta civilización. O Tiro Documental con tecnoloxía tridimensional é o reflexo
dos últimos descubrimentos feitos en torno ao mundo fenicio. Un paso adiante na reconstrución da historia deste pobo.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian
Teknopolis
