Endurecendo os noiros
Autoestrada A8 á altura de Elgoibar. A natureza e o ser humano enfróntanse aquí. Cando se construíu a estrada, o monte quedou desposuído dunha parte considerable, e ao ser un val estreito, o noiro da cuneta resultou moi alto e empinado. As técnicas de construción de fai 40 anos tampouco eran de hoxe. Por tanto, este é o lugar idóneo para frecuentes desprendementos. Os traballos que agora se están levando a cabo teñen como obxectivo manter a montaña no seu sitio.
Iñigo Cadarso, BIDEGI"Aquí,
xa vedes, estamos a bastante altura, a 63 metros. Fai 7 meses houbo un desprendemento; todo este tramo caeu, grazas a esta pantalla e á cuneta. Tivemos sorte e as pedras non chegaron á estrada. Pero entón dixemos: Que temos que facer aquí para que todo isto mantéñase ben? ".
Os traballos están avanzados. Xa se lanzou a gunita nas zonas máis inestables da órbita do outeiro. A gunita é un formigón proxectado que se verte sobre redes de aceiro. Axuda a que os bulones ou parafusos que posteriormente se introduzan na roca para soster o monte teñan maior forza e actúen nunha zona máis extensa. Antes de chegar a esta fase é imprescindible coñecer ben e profundamente o noiro a consolidar. O primeiro paso é, por tanto, a realización dunha especie de cartografía ou mapa do monte.
Juan Antonio Pérez, EUROESTUDIOS"Cando se produce a
ruptura, o primeiro traballo é analizar a xeometría e a continuidade dos planos. Esta capa, por exemplo, é un plano. As capas organízanse en grupos en bloques descontinuos. En primeiro lugar, recolleranse os datos estruturais: orientación de planos, pendente, inclinación. Así se define un plano" .
Para comprendelo, imaxínese unha chea de folios. Si inclinámolos chegará un momento en que se deslizarán uns encima doutros e caerán. En Zumaia, en 2005, ocorreu algo parecido, pero non é tan sinxelo. A estrutura da montaña sempre está detrás dun suceso como o peso, a continuidade das capas, os intervalos, si a pel é suave ou rugosa, si teñen recheos de barro. Todos estes datos recóllense na análise do noiro. Pero outros moitos factores, como as choivas e os cambios de temperatura, tamén teñen que ver.
En calquera caso, a análise da estrutura do noiro identifica os bloques ou conxuntos con risco de caída. O risco de cada grupo ou bloque mídese polo factor de seguridade.
Juan Antonio Pérez, EUROESTUDIOS"ezegonkortasunaren
tipologia ezagututa -hau dá, bloke bakoitza eta bere marruskadura-angelua-, beste indar bat sartzen dugu, ainguraketa-indarra. A suma de todas as forzas proporciona un factor de seguridade. Nós queremos conseguir o 1,5."
Por tanto, todos estes cálculos indican onde se deben introducir os bulones ou parafusos, a lonxitude e a forza coa que se debe manter esta parte da montaña. A lonxitude, as dimensións do bloque, a profundidade á que se atopa o plano de rozamiento, onde pode escorregar, explícanos... Para que o parafuso cumpra a función de suxeición, a cabeza debe estar fixada detrás deste plano.
Carlos Palomares, SLECE"Leste é
un bulón de ancoraxe. Hai moitas formas de ancoraxe, por fin trátase de entrar no noiro. Estes están pensados especialmente para este lugar, para unha forza de 40 toneladas. A partir de aí, tes que pasar ao cable, pero aquí é suficiente. Estes teñen 18 metros. Dependendo do traballo, o cable pode chegar aos 40-50 metros... pero son dunha lonxitude maior".
Os bulones están protexidos da corrosión, por dentro con graxa e por encima cunha tapa de PVC. Desde este tubo introducirase o formigón até a punta.son
296 bulones, dunha lonxitude entre 6 e 18 metros. Meter a cada un no seu sitio non é tarefa fácil. A muller que entra na cabina, duns 12 metros de altura, pesa case 300 quilos e pesa ao redor de 200 metros. Os máis grandes, como se dixo, teñen 18 metros de longo e roldan os 400 quilos.
Iñigo Cadarso, BIDEGI"Ao final
é como meter un taco: ti fas un buraco, na última parte tes unha especie de tapón, e aí entra o morteiro até a parte de abaixo. Cando iso cobra forza, tírase. desde os 18 metros o bulbo adoita ser de 3 a 4 metros, feito con morteiro, e desde aí tírase."
Despois hai que tirar e atalo. Os cálculos iniciais indican a forza. Na superficie, o pedestal de formigón e a porca manterán a forza que exerce o bulón.
O traballo non terminará aí. Esta maleza é unha rede dinámica. Esta tecnoloxía provén de Suíza. Non é de estrañar. Do mesmo xeito que en Euskal Herria, ou máis aínda, alí predomina a escarpa.
Un deles enfrontouse a un desprendemento de hai sete meses e, para terminar o traballo, terán que substituílo por un novo. Para terminar, cubrirán todo o espazo cunha rede estreita e tendida a modo de pantalla. Os bulones, a rede, a pantalla, con todos eles debería ser suficiente.
Iñigo Cadarso,
Bidegi"Zero é imposible. Tes un factor de seguridade e polo si ou polo non sempre golpeas por encima, pero o risco está aí, a choiva, os cambios de temperatura... sempre tentamos que haxa menos riscos"
Porque nunca se sabe o que pode chegar de arriba.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian