Bilatzailea
Enerxías renovables en invernadoiros
Os invernadoiros serven para manter a calor do sol e amornar o ambiente. Pero se se quere manter a produción durante todo o ano, a calor do sol non é suficiente; as plantas necesitan calefacción.
Até agora, nas explotacións agrícolas utilizáronse caldeiras de gasóleo para manter a temperatura das verduras, pero o incremento do prezo do petróleo fixo que a rendibilidade se perda. En Neiker-Tecnalia están a analizarse sistemas alternativos para o quecemento dos invernadoiros baseados en enerxías renovables como a biomasa e a radiación solar. Estamos na
sede de Neiker en Derio. Nestes invernadoiros crecen tomates das variedades Jack e Goloso, que son recoñecidos pola marca Eusko Label. Os tomates mantéñense a unha temperatura constante de 21 graos. Para iso, a luz solar non é suficiente. Estes invernadoiros contan con calefacción.
MIKEL ANZA; NEIKER-TEKNALIA: Estas plantas deben quentarse si queremos producir durante todo o ano; si queremos ter tomates e pementos durante todo o ano. Doutra banda, a orixe destas plantas está en Centroamérica, polo que necesitan bastante temperatura para crecer, e mantendo unhas temperaturas mínimas, tanto no día como na noite, obtemos unha maior produción, máis homoxénea e de mellor calidade. Os sistemas de calefacción dos
invernadoiros son automáticos, están equipados con sensores e termostatos para controlar a temperatura. Con todo, o quecemento dun espazo tan grande require un elevado gasto enerxético.
MIKEL ANZA; NEIKER-TEKNALIA: Tradicionalmente o aire quentouse, pero hai que ter en conta que nos invernadoiros o volume de aire é moi grande, polo que o gasto para quentar todo este volume é bastante elevado. Nós estamos a tentar quentar as raíces, e iso é o que facemos con auga a baixa temperatura, tanto a que procede da caldeira de biomasa como a que procede das placas termodinámicas. Quentamos as raíces, porque sabemos que así podemos reducir considerablemente a temperatura do aire, sobre todo durante a noite, sen ningún dano na produción nin na calidade.
Aquí vemos os dous sistemas de transporte de auga. Por unha banda, a auga a alta temperatura procedente da caldeira de biomasa a 80 graos nestes tubos de ferro. Aquí, en cambio, nestes tubos engurrados, a auga de baixa temperatura procedente das placas termodinámicas transpórtase a 45 graos, co que conseguimos quentar todo o sistema radicular. As caldeiras de
gasóleo utilizadas habitualmente nas explotacións agrarias han deixado de ser rendibles. Ademais, emiten gases de efecto invernadoiro. Por iso, Mikel e os seus compañeiros están a analizar fontes de enerxía alternativas.
MIKEL ANZA; NEIKER-TEKNALIA: Aquí as que temos detrás son as placas solares termodinámicas. Con este sistema, combinándoo cunha bomba de calor, obteremos auga a baixa temperatura ao redor de 40-45
graos. O gas atópase conxelado cando sae do compresor e introdúcese así nestes circuítos. Con iso conseguimos que ao aumentar o volume do gas, a súa presión baixa e recupera a temperatura neste sistema. Abonda con que a temperatura estea por baixo de cinco graos cero; o sistema funciona moi ben. O
sistema é moi eficiente. De cada quilowatt que consumimos producimos 3 ou 4 kW en forma de calor, en forma de auga quente. O quecemento das
raíces dos tomates reduce o gasto enerxético, pero non é suficiente. O solo radiante instalado no invernadoiro necesita unha auga moito máis quente. En Neiker instalouse unha caldeira de biomasa. O combustible que utiliza é o pellet, madeira comprimida extraída dos residuos das serrerías.
MIKEL ANZA; NEIKER-TEKNALIA: Por suposto, ao queimalo emitimos CO2 á atmosfera. Pero se temos en conta todo o ciclo do proceso, o balance neto tende a cero. De feito, as árbores, ao crecer, asimilan o CO2 e, en comparación co gasóleo, é un combustible renovable. O
que temos aquí é un ciclón. O fume que sae da caldeira se centrifuga e recolle todas as partículas aquí debaixo. Así conseguimos que todo o fume que sae á atmosfera sexa limpo. Esta
caldeira de biomasa ten un potencial de quecemento de 450 kW/hora. Hai máis pequenos, para usalos nos fogares, mesmo máis grandes... Pero esta foi a caldeira de biomasa máis potente instalada até agora para o quecemento dos invernadoiros. A súa eficiencia é do 90%. Hai que ter
en conta que o poder calorífico do pellet é de 5 quilowatts hora. Un quilogramo de gasóleo (1,17 litros) ten unha capacidade de 10 quilowatts por hora, o dobre, pero o prezo varía de forma considerable. De feito, un quilogramo de pellet costa 20 céntimos, e o gasóleo, como todos sabemos, costa case un euro. A
colleita deste ano é a primeira que crece combinando estes dous sistemas de calefacción. Os investigadores de Neiker non só analizan a rendibilidade das fontes de enerxía, senón tamén a calidade dos tomates. O obxectivo é conseguir o mellor produto posible, co menor gasto e, na medida do posible, de forma sostible para o medio ambiente.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian
