Texto redactado en euskara e traducido automaticamente por Elia e sen posterior revisión. VER ORIXINAL

Gravando discos de vinilo

Ultimamente apareceu no mercado tantos dispositivos tecnolóxicos que parecía que ía chegar o final dos soportes físicos... pero os discos de vinilo están cada vez máis vendidos.

A maioría levamos máis de 200 cancións no noso MP3. Ultimamente apareceu no mercado tantos dispositivos tecnolóxicos que parecía que ía chegar o final dos soportes físicos... pero os discos de vinilo están cada vez máis

vendidos. Para moitos expertos, o son do vinilo achega moitos máis matices si compárase con outros soportes. Hoxe en día a gravación de discos de vinilo faise en moi poucos lugares e, como veredes, é un traballo totalmente artesanal.

Andreas Lubich é un enxeñeiro de son de Berlín. O grupo Esmeralda acaba de recibir a gravación do seu estudo, e a música vaise a gravar nun disco de vinilo. En

primeiro lugar, debe masterizar a cinta magnética recibida: axustar algunhas frecuencias, limpar o ruído, fixar o volume, medir a intensidade dos instrumentos musicais... A masterización é un traballo moi importante, xa que inflúe moito na calidade do son que se vai a lanzar. Como

ocorre con todos os sons, a música débese ás vibracións que se producen no aire. Estas vibracións adquiren a forma dunha onda na pantalla, que é a que se imprimirá no disco.

Andreas elixe un disco de aluminio cuberto de acetato para gravar música. Sitúase no torno e, mediante unha agulla gravadora, realiza un corte do disco da mesma forma que a onda sonora. Co microscopio verifica a liña deixada pola agulla e, finalmente, firma o disco e escribe o número de identificación de forma manual.

Aí termina o traballo artesanal da gravación. O novo disco de Esmeralda está listo para ser enviado á fábrica. Alí, Andrés saca os másteres negativos realizados e fanlle copias para a súa comercialización.