Radiografías con celo

2008/11/30 Lakar Iraizoz, Oihane - Elhuyar Zientzia

• Materialak
• Fisika

Os celadores poden ser a forma máis económica de emitir raios X.

Este fenómeno coñécese como triboluminiscencia, é dicir, á emisión de raios ao presionar, fregar ou fregar uns sólidos contra outro. Con todo, non sempre se xeran raios X. Sabemos, por exemplo, que ao morder un azucarillo prodúcese luz. Iso si, é una luz moi baixa e paira a súa detección hai que mirar ás escuras.

Tras unha vella sospeita

Máis dun dos que se coñecería que o propio celo tamén emite luz. Do mesmo xeito que no caso do azucre, hai que saír ás escuras do envoltorio paira ver a luz, xa que é moi modesta. Non é tan coñecido que emite raios X, pero non é a primeira vez que algúns científicos o din. Na década de 1950, un grupo de investigadores rusos suxeriu que ao desfacerse do celo emitíanse raios X.

De aí partiu o equipo de California. Non era posible que o papel celoso normal, nin tampouco que a forza necesaria paira sacar o celo dun celo fose suficiente paira emitir raios X.

Para que o potencial de xeración de raios X sexa relativamente grande, é necesario diferenciar moi ben as superficies (Foto: J. Escobar).

Por tanto, paira aclarar si o devandito polos rusos tiña algún fundamento, procedeuse a repetir o experimento. Nunha cámara sen carga, é dicir, nun recipiente que se lle quitou o aire interior, colocouse un celo e amarrouse o extremo a outro. Un deles colocouse virando e nun foise pegando o despegado no outro.

Antes da súa posta en baleiro, un aparello de medida de radiación demostrou que o celo non emitía raios X. Despois colocouse una tapa de plástico e sacouse o aire interior, e entón si se viu que emitía raios X.

Ademais, puideron demostrar que a cantidade de raios emitidos era suficiente paira realizar a radiografía dun dedo dun dos científicos. O científico colocou o dedo sobre o punto no que o celo estaba a despegar. Coas placas que utilizan os dentistas paira realizar radiografías obtense una radiografía do dedo do científico. Non foi una radiografía de gran precisión, pero se detectaba o óso.

Imprescindible baleiro

Ao principio, os propios científicos asustáronse un pouco, porque o celo úsase en todas partes e paira todos, e que a exposición a raios X pode ser perigosa.

A cantidade de raios emitida foi suficiente paira realizar a radiografía dun dedo.

J. Escobar, C. Camara e S. Putterman

Con todo, pronto se deron conta de que é imprescindible despegar o celo ao baleiro paira conseguir a emisión de raios X. Os propios científicos explicaron a razón. Os raios X emitidos prodúcense de forma parecida aos raios: una das dúas superficies que se separan ao despegar o celo cárgase e a outra ao revés. Algo parecido ocorre coas nubes antes de que se produza un raio; a parte superior e inferior das nubes reciben una carga oposta. Nun momento dado, cando o potencial entre dúas cargas é suficientemente alto, prodúcese una descarga de electricidade e é entón cando vemos a luz do raio.

Pois ben, para que o potencial de xeración de raios X chegue a ser relativamente alto, é necesario diferenciar moito as superficies. Se non se separan en baleiro, as partículas do aire se interaccionan coas superficies que se están separando e descárganse. Por tanto, se non é en baleiro, non se poden xerar raios X e, por tanto, non hai perigo.

Publicado en 7K.