Remolinos perfectos de Van Gogh
2006/09/01 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria
En Vincent Van Gogh destacan a cor e o movemento. Nalgunhas obras anteriores ao suicidio --Noite estrelada (1889), Camiño con ciprés e estrelas (1890) e Campo de trigo con velas (1890)- aparecen ceos turbulentos. Parece que os remolinos son o reflexo da situación do artista, que naquela época sufría crise psicóticas. Agora, os físicos da Universidade de México demostraron que estes turbulentos aparentemente caóticos correspóndense coa teoría dos fluxos turbulentos.
Os científicos necesitaron séculos paira describir un fluxo turbulento que non é nada fácil. A teoría actual baséase no traballo realizado na década de 1940 polo científico Andrei Kolmogorov.
A ecuación de Kolmogorov explica a probabilidade de coñecer a diferenza de velocidade entre dous puntos calquera no fluxo. Os físicos estudan si os remolinos de Van Gogh axústanse a esta ecuación.
Paira iso tomaron imaxes dixitais dos cadros e calcularon a probabilidade de que dúas píxeles separados teñan o mesmo brillo ou luminosidade. Así, demostraron que nos remolinos pintados por Van Gogh a distribución da luminosidade depende da ecuación de Kolmogorov.
Figuras similares aparecen tamén en obras doutros artistas, como o cadro Garrasia de Eduard Munch, pero non coinciden coa ecuación.
