Torricelli, Evanxelista

1995/08/02 Azkune Mendia, Iñaki - Elhuyar Fundazioa | Kaltzada, Pili - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Biografiak

(1608-1647)

Este físico italiano entrou en Faenza o 15 de outubro de 1608. De mozo estuda matemáticas en Roma. Ao ler por primeira vez as obras de Galileo en 1638 irrompéuselle na física e escribiu De Motu (Higiduraz).

O propio Galileo tamén leu o libro de Torricelli e quedou fascinado polo traballo da faenza, ata que en 1641 convidou a Florencia a ser a súa secretaria. Alí pasou Torricelli, como axudante do vello e cego astrónomo, os últimos tres meses de vida de Galileo.

Ao morrer Galileo, traballou como profesor de matemáticas na Academia de Florencia e seguindo una suxestión de Galileo, dous anos despois (1644) inventou o barómetro de mercurio.

Non publicou o seu descubrimento porque se dedicaba de cheo ao mundo das matemáticas. En xeometría estudaba o cicloide asociado ao tema das curvas. É a curva que describe un punto da circunferencia de rodas cando una roda xira sobre un plano.

Torricelli publicou en 1644 o libro Opera Geometrica, no que publicou os seus descubrimentos sobre o movemento de fluídos e proxectís. As súas teorías xeométricas contribuíron ao desenvolvemento do cálculo integral. Tamén traballou o chamado teorema de Torricelli. Mediante a súa ecuación calcúlase o caudal do líquido contido nun recipiente a partir do orificio realizado a unha distancia determinada por baixo da súa superficie.

Pero vimos a un barómetro no que predomina o descubrimento de Torricelli. Nos últimos días da súa vida, Galileo tentaba demostrar una idea de Aristóteles de que o baleiro non está na natureza, de que a natureza rexeita o baleiro por si mesma. Galileo, aínda que revolucionario, era conservador en moitos aspectos. Con todo, non considerou esta idea como absoluta e suxeriu a Torricelli que a estudase.

A idea de Aristóteles cuestionaba algúns feitos mineiros. Nas minas utilizábanse bombas sen carga de absorción paira evitar que se alagasen. Meagizon demostrou que a bomba situada a máis de dez metros sobre o nivel da auga, de calquera tamaño ou potencia, non podía extraer auga.

Torricelli preguntábase que podía pasar se a bomba tiña que extraer mercurio que era 13,5 veces máis pesado en lugar de auga.

En 1644 Torricelli realizou un ensaio paira demostrar a idea de Aristóteles. Encheu de mercurio un tubo de vidro de 1,20 metros de lonxitude, pechou un extremo e introduciu o outro extremo do tubo nun recipiente de mercurio. Parte do mercurio viño ao barco, pero no espazo que quedou na parte superior do tubo vertical estaba baleiro. Por tanto, segundo Aristóteles, o baleiro na natureza non existía, pero se podía crear.

Profundando no seu ensaio, observou que a altura da columna de mercurio tiña cambios ao longo do tempo e suxeriu que era debido á variación da presión que a atmosfera afectaba ao mercurio do envase. Por tanto, inventara o barómetro.

O aire da atmosfera, debido á súa presión, tiña peso, peso finito e por iso, altura finita. Anos despois Pascal demostrouno e por primeira vez púidose considerar una atmosfera finita nun universo grande e baleiro.

XVII. No século XIX, o físico alemán Otto von Guericke inventou un barómetro especial. Un flotador utilizaba os brazos arriba e abaixo dun boneco e servía paira predicir o tempo. Era o precursor do dispositivo denominado barógrafo que rexistra a presión.

Torricelli morreu en Florencia o 25 de outubro de 1647.