Thomson, Joseph John

1995/08/02 Azkune Mendia, Iñaki - Elhuyar Fundazioa | Kaltzada, Pili - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Biografiak

(1856-1940)

Físico británico nado en Cheetham Hille, preto de Manchester o 18 de decembro de 1856. Ao catorce anos comeza os estudos de enxeñeiro escolar de Manchester, pero pronto se lle dá a tendencia á física.

En 1876 viaxou a Cambridge cunha bolsa e alí pasou os anos até a súa morte. Terminou a súa carreira como matemático. Logo en 1884, cando só tiña vinte e seis anos, foi profesor de física pola xubilación de John Rayleigh. Asumiu a responsabilidade do laboratorio Cavendish e foi un bo director en física subatómica no século XX. A principios do século XX Gran Bretaña foi pioneira.

Thomson empezou a traballar a teoría das radiacións electromagnéticas de Maxwell e de aí chegou aos raios catódicos. Estes raios eran una nova forma de radiación, xa que non eran electromagnéticos. William Crookes e outros físicos demostraron que os raios catódicos eran partículas cargadas negativamente, xa que o campo magnético desviaba os raios. Esta proba non era completa. Paira iso, o campo eléctrico tamén debía desviar os raios se estaban formados por partículas realmente cargadas.

Thomson demostrou en 1897 que o campo eléctrico desviaba os raios catódicos utilizando os tubos co fallo máis perfecto posible. Desde entón considerouse que os raios catódicos son partículas cargadas negativamente. Thomson ademais mediu a relación entre a carga e a masa das partículas dos raios catódicos.

Segundo as leis electroquímicas de Faraday, se a carga eléctrica era o mínimo dos iones, a masa da partícula dos raios catódicos era moito menor que a do átomo de hidróxeno. Por tanto, as partículas dos raios catódicos eran moito máis pequenas que os átomos e por primeira vez poderíase empezar a falar de partículas subatómicas.

Estas partículas subatómicas foron aceptadas como unidades de corrente eléctrica. George Stoney propuxera a palabra electrón paira a hipotética unidade eléctrica e Hendrik Lorentz aplicouna ás partículas dos raios catódicos. Como o último ensaio paira demostrar a presenza destas partículas nos raios catódicos foi realizado por Thomson, quen demostrou que o tamaño das partículas era cada vez menor que o átomo, o descubrimento do electrón atribúese a Thomson. Hoxe sabemos ademais que a masa do electrón é 1.837 veces menor que a do átomo de hidróxeno.

Paira Thomson o electrón era un compoñente universal da materia, polo que formulou una das primeiras teorías sobre a estrutura interna do átomo. Paira Thomson o átomo era una esfera de electricidade positiva na que se situaban os electróns negativos neutralizando a carga positiva. Esta teoría inicial foi pronto substituída por outra ideada por Ernest Rutherford, estudante de Thomson. A teoría de Rutherford era, loxicamente, máis completa e útil.

En 1906 Thomson recibiu o Premio Nobel de Física polos seus traballos co electrón. En 1908 obtivo o título de Sir. No campo dos premios hai que dicir que Thomson ensinou a alumnos famosos e sete deles ían recibir daquela o Premio Nobel.

Desde 1906 fíxose cargo das canles de raios Thomson, os raios que Eugen Goldstein atopou vinte anos antes. Ao formar un fluxo de iones cargado positivamente, denominounos raios positivos.

Thomson desviou estes raios canles por campos magnéticos e eléctricos. Os iones con diferente proporción carga/masa imprimían distintos aspectos da placa fotográfica. En 1912 puido comprobar que os iones do gas neón caían a dous puntos distintos, coma se tratásese dunha mestura de iones de dous tipos: a carga, a masa ou ambas, como una mestura de iones diferentes. Frederick Soddy suxeriu que podía haber isótopos. Os isótopos son átomos cuxa masa é exclusivamente atómica.

Thomson recolleu no seu ensaio as pegadas do que o neón podía conter isótopos. Despois, o seu alumno Francis William Aston deu continuidade a estas investigacións, demostrando con claridade a existencia dos isótopos.

Thomson foi ti o 30 de agosto de 1940 en Cambridge, a véspera da famosa batalla de Inglaterra. O seu corpo foi enterrado na abadía de Westminster, xunto á tumba de Newton.