O segredo dos Stradivarius

1988/06/01 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Materialak

Segundo os expertos, os Stradivarius son os mellores violíns. Din que non se conseguiu facer este tipo de violíns. Once amigos buscaron o segredo destes prezados violíns. Finalmente, parece que un grupo de científicos atoparon o elemento oculto que dá aos stradivarius o seu timbre especial.

Un equipo de químicos da universidade de Cambridge demostrou cunha técnica especial que Antonio Stradivarius fregaba os seus instrumentos cunha capa de po volcánico.

Os Stradivarius estudaron as partes dun violoncelo fabricado en 1711 e descubriron que baixo a capa de verniz vermello laranxa hai outra capa de po volcánico de 50 micras. Até agora pensábase que o compoñente oculto de Stradivarius estaba na verniz. Agora hase visto que está debaixo.

Un fragmento retirado do violoncelo foi estudado mediante un microscopio electrónico de transmisión e atoparon una capa descoñecida. Ademais analizouse a nova técnica de análise denominada EDAX (espectroscopia de raios X con difusión enerxética). A mostra é bombardeada con electróns de alta enerxía. A mostra emite entón raios X e mediante a medida das lonxitudes de onda dos raios pódense fixar os compoñentes.

O material baixo verniz presentou as características dos minerais. Aparecían picos de aluminio, silicio, fósforo, xofre, potasio, calcio, titanio, manganeso e ferro. A presenza destes cumes débese a un po volcánico chamado puzolana. Este po é abundante na comarca de Cremona, onde viviu Stradivarius. Isto vese claramente nos espectros da figura.

Crese que Stradivarius, mediante a disolución da puzolana na auga e a utilización dun adhesivo como o ovo branco, fabricaba a masa que fregaba nos seus instrumentos.

O puzolán utilízase na actualidade paira fabricar cemento de gran calidade. Si mestúrase con cal, conséguese un material moi resistente mellor que o cemento Portland.