Psiquiatra Sigmund Freud

1989/09/01 Azkune Mendia, Iñaki - Elhuyar Fundazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Biografiak

Este prestixioso psiquiatra naceu o 6 de maio de 1856 en Freiberg (agora Pribor, Checoslovaquia), Moravia. Tiña pais xudeus e tras catro anos no seu pobo natal todos trasladáronse a Viena.

Na capital austriaca empezou a estudar medicamento paira fuxir da súa tendencia á filosofía. Ingresou na Universidade de Viena en 1873 e terminou os seus estudos de Medicamento en 1881. A súa familia era pobre e tivo a oportunidade de estudar na universidade coa axuda dunha asociación de xudeus.

Como estudante ocupouse da neurología, estudando as relacións entre as distintas zonas nerviosas. Foi un dos primeiros en utilizar cocaína paira anestesia local, pero abandonou o camiño. De todos os xeitos, dise que el utilizaba a cocaína en pequenas dores e que axudou á drogadicción porque tamén lle fixo eloxios (Naquela época Sherlock Holmes apareceu como cocaína nas primeiras novelas, por exemplo).

En 1885 trasladouse a París, onde traballou co doutor Jean Martin Charcot. Charcot comezou una Psiquiatría preocupada polo histerismo e que estuda os trastornos mentais como un novo campo dentro do Medicamento.

A partir da fisiología freud, celular e nerviosa, desprazouse a estudar os aspectos psicolóxicos dos trastornos mentais e desde 1886 traballou como neurólogo.

Seguindo o camiño mostrado por Mesmer e Braid, un compañeiro seu valíase do hipnotismo paira analizar a un enfermo histérico. En estado de hipnosis, o enfermo falaba dos seus vellos recordos dolorosos que non lembraba en condicións normais. Freud aplicou en 1889 este sistema de hipnosis nos seus tratamentos. Foi entón cando empezou a expresar as súas ideas sobre situacións conscientes e inconscientes. Pensaba que os recordos dolorosos ou vergoñosos podían ser reprimidos ou inconscientes. Logo, eses desexos e recordos gardados parecían influír no comportamento da persoa, e tendo en conta só ao consciente, non habería razón evidente paira esas condutas.

En 1890 Freud abandonou o hipnotismo para chegar ao inconsciente. Permitía ao paciente falar con total liberdade sobre calquera tema, dirixindo só una pequena conversación. Desta maneira, o paciente, a diferenza da hipnosis, sabía o que dixera porque sempre estivera consciente. Una vez publicados os temas do inconsciente, teoricamente a situación e as condutas do paciente terían a súa razón. Este estudo pausado da mente denominouse psicanálise.

Paira Freud, os soños eran moi significativos porque lle parecía que afloraban ideas do inconsciente (ás veces simbólicamente). No ano 1900 publicou o libro titulado A interpretación dos soños, dando conta das súas ideas.

O problema que máis discusións suscitou foi a interpretación que deu ao sexo. En 1905 publicou as súas teorías sobre a sexualidade infantil. A sexualidade da infancia podía ter logo una influencia na sexualidade, xerando respostas rutineiras no adulto. Foi entón cando tivo que aguantar numerosas burlas e insultos, pero aos poucos as súas ideas cobraron forza.

En 1902 un grupo de mozos reuniuse a traballar con el e algúns deles, como Adler e Jung, crearon novas escolas.

Na última década da súa vida tivo que enfrontarse ao ataque nazi por ser xudeu. En Austria estaba bastante protexido, pero cando as tropas de Hitler conquistaron Austria conseguiu chegar a Londres.

Viviu un ano en Londres, ata que o cancro levoulle deste mundo o 23 de setembro de 1939. Por tanto, agora cúmprese o aniversario dos corentóns.