O morcego dactilar pesca de insectos e peces

2015/10/27 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Zoologia

Un equipo de investigadores da UPV-EHU explicou como separa os peixes dos insectos do morcego dactilar e como adapta os pulsos de varrido e a técnica pesqueira paira cada tipo de presa. O traballo foi publicado na revista Scientific Report.

O morcego dactilar (Myotis capaccinii) é o único morcego europeo que sabe que ademais de insectos, tamén se alimenta de peces. Captura os insectos da superficie mediante un breve arrastre cos pés ou coa membrana entre os pés (uropatagio). No caso dos peixes, con todo, introduce moito máis as pernas e o arrastre é máis longo. Pero ademais, o patrón de varrido tamén é diferente. A tonificación dos pulsos de varrido ao final da fase de captura coñécese como buzz, e paira estes pescadores de morcegos consta de dous partes: Buzza 1 e buzza 2. Os dedos longos dos morcegos teñen a capacidade de modular as dúas partes da súa buzza, segundo a súa presa. A importancia de dúas buzz na captura de insectos é similar, pero á hora de capturar os peixes redúcese considerablemente a buzza 2, chegando nalgúns casos a desaparecer.

“O emprego dunha ou outra técnica de captura de insectos e peixes indica que os morcegos son capaces de separar as dúas pezas de caza, e o primeiro paso desta investigación foi comprender como se produce esta distinción: coñecer a forma de identificar á presa como peixe”, explica Ostaizka Aizpurua, membro do Grupo de Investigación Ecoloxía e Evolución do Comportamento da UPV/EHU

O primeiro paso paira coñecer a quinada exacta foi coñecer o tipo de estímulo ao que responden os morcegos, paira o que os investigadores da UPV estudaron o comportamento dos morcegos ante tres opcións. Aizpurua explicou que “durante unha quinada, creamos ondas de auga sen ningunha presa visible. Noutro caso, colocamos un peixe parado mergullado na auga, co beizo superior fose da auga. O último foi un peixe que ascendía e descendía, que ademais de aparecer e desaparecer producía ondas de auga”. E viron que os morcegos só responderon os estímulos nos que a presa estaba visible, sen facer caso ás ondas.

Desta forma procedeuse a analizar as diferenzas entre o peixe inmóbil e o que aparecía e desaparecía. “Cando un peixe está parado, este é atacado coma se fose un insecto, realizando extraccións curtas da pel e utilizando buzz 1 e 2 de en fronte. E cando o peixe desaparece, con todo, fanse arrastres máis profundos e longos, e deixan a buzza a pulsos do tipo 1, como no caso dos peixes”, explica Aizpurua.

Finalmente, noutro experimento mergullouse ao peixe en diferentes momentos da acción cinexética dos morcegos, observando que o patrón de avións e de ecolocaciones dos morcegos variaba en función do momento de extinción do peixe. Os morcegos axustan a intensidade do arrastre á incerteza da posición da presa e adáptano paira recoller o tipo de información que lles interesa o patrón de varrido. Este comportamento regulatorio pode ser, por tanto, un elemento importante que rendibilice a pesca.