Prepárache

1995/05/01 Zabala Jauregialtzo, Arantza Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Osasuna

A maioría dos profesionais sanitarios temos moi claro que paira o recentemente nacido non hai alimentos como o leite materno. Proba diso é que se demostrou unha e outra vez en numerosos estudos sobre a lactación, é dicir, non hai nada como a lactación.

A maioría das mulleres que se atopan na recta final do embarazo tamén mostran a súa intención de aleitar ao bebé, salvo algunha que outra, pero estes casos son especiais. No entanto, as mulleres que se atopan no último período de embarazo, normalmente nos Centros de Saúde ou Centros de Planificación, teñen a posibilidade de realizar un curso de formación sobre o parto, no que se insiste nos beneficios da lactación do bebé recentemente nado.

Parece que as condicións son perfectas paira levar a cabo una boa lactación, xa que por unha banda os profesionais da saúde estamos a apostar pola lactación natural e por outro as nais tamén están dispostas a darlle peito.

Aos nenos recentemente nados (salvo casos especiais) convenlles tomar o leite materno durante polo menos catro meses e mellor aínda se a tomasen durante seis meses. Pero, que está a pasar? Moitas veces, ao saír do Hospital, a nai, o neno salgue en brazos e co biberón na bolsa. Ou, antes de pasar o mes, pode saír do Centro de Saúde da mesma maneira. En máis casos dos previstos, a nai só acaba de dar leite artificial, biberoica.

Pola súa banda, a Organización Mundial da Saúde (OMS) sinala que a maioría das mulleres (máis do 97%) son fisiológicamente capaces de dar peito aos seus fillos e de satisfacer as súas necesidades.

Se isto é así, a que se debe o fracaso da lactación? Un autor australiano (Minchin M.) afirma que se trata da ignorancia dos profesionais e que ese descoñecemento é hoxe insoportable.

Hai que ter en conta esta opinión e saber que está a pasar no noso traballo diario, coñecer os problemas que xorden e, en todo caso, estar vestidos da lactación coñecendo e dominando as técnicas. En definitiva, ofrecer confianza, coñecementos e axuda directa á nai ou persoa que vai empezar a amamamantar. É dicir, axudar profesionalmente á nai que quere dar o peito.

Por tanto, convén lembrar de novo algúns puntos.

1. Son moi poucos os casos considerados como hipogalactia (escaseza de leite) orgánica.
2. Lactación sen horarios. Aleitar ao neno sempre que o solicite e durante a tempada que desexe.
3. O éxito da lactación consiste en que o bebé baleire ben o peito.
4. A composición do leite materno e o ritmo de extracción van cambiando desde o momento en que o bebé comeza a coller o peito. Ao principio o neno saca una gran cantidade de leite á súa nai, pero ten poucas calorías. Ao final é moi rico en calorías.
5. A nai debe saber utilizar os reflexos naturais do neno, sobre todo para que aprenda a coller ben o peito. A asistencia prestarase nesta fase. A lactación materna é una técnica que se aprende e practica.
6. A dor ao aleitar ou a formación de pausas, indica que a técnica de amamantamiento non é adecuada e que hai que corrixir algo (por exemplo, a postura).
7. Ao neno non se lle empezou a chorar (último indicador de fame), senón que hai que ofrecerlle o peito nada máis sentir fame.
8. Hai que dar confianza á nai en que é capaz de dar leite. A medida que o neno toma o peito, a nai terá leite.
9. A lactación en lugares públicos non é un retroceso.
10. Á muller que ten que empezar a traballar, hai que ofrecerlle axudas paira seguir dando peito e non pór obstáculos.