Pasteur, Louis

1995/08/02 Azkune Mendia, Iñaki - Elhuyar Fundazioa | Kaltzada, Pili - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Biografiak

(1822-1895)

Nace no Dóle de Louis Pasteur Jua o 27 de decembro de 1822. De mozo non foi un bo estudante. Mostrou interese pola pintura e algo polas matemáticas, pero no resto (por exemplo en química) sacaba malas notas.

Sendo estudante, asistiu ás conferencias de Jean Baptiste Dumas e na crianza xurdiu a paixón pola química. Estudou na universidade e estudou a influencia do ácido tartárico na luz polarizada.

En 1848 subleváronse contra o rei Louis Philipe e saíu cos revolucionarios Pasteur. Os revolucionarios gañaron e seguiuse o estudo microscópico do cristal de Pasteur Tartrato. Dividiu os cristais de tartrato en dous grupos. Os cristais dun grupo viraban o plano de polarización da luz ao carón e os do outro lado ao outro. Pasteur só tiña 26 anos cando sentou as primeiras bases da polarimetría.

Pasteur gañou fama sobre todo en bioloxía e medicamento. En 1854, decano da Facultade de Ciencias na Universidade de Lille, descubriu que o viño e a cervexa se encurtían moitas veces no tempo. En 1856, un industrial de Lille pediu que estudase o problema.

Pasteur colleu o seu microscopio e viu rapidamente cero: o viño que se encurtía e a cervexa tiñan células fermentables longas. Había dous tipos de células fermentables, as que producían alcol (boas) e as que producían acedo láctico (malas).

Pasteur sinalou entón a participación de organismos vivos na fermentación e o remedio paira non encurtir viño e cervexa. Cando se facía viño e cervexa, aos poucos había que quentar até os 66 graos centígrados: había que pasterizar paira matar organismos microscópicos.

Entón Pasteur ocupouse da creación da vida microscópica. Algúns dicían que os microorganismos nacían da nada por si mesmos, pero Pasteur era moi relixioso e o autor da vida era Deus. Pasteur demostrou a presenza de esporas no po do aire e a proliferación de organismos.

En 1865 existía un grave problema na industria sedera. Os vermes de seda morrían por unha enfermidade e todos afiaron os ollos cara a Pasteur. Pasteur descubriu un pequeno parásito que contaminaba os vermes de seda e as follas de mármore e ordenou a destrución inmediata de todo o contaminado (vermes de seda e follas). Así se salvou a industria sedera.

Pero Pasteur tiña outras ideas en mente. Un pensou que podía haber diferentes formas de contaxiarse ao outro: estornudando con gotitas, con excrementos, con tacto, etc. Esta teoría tivo una gran importancia no medicamento. Os biólogos entón empezaron a investigar bacterias.

En 1868 Prussia e Francia comezan a guerra. Preocupado pola falta de hixiene dos hospitais militares, encargouse de que os médicos pasasen os seus aparellos en auga fervendo. A pesar de non posuír o título de médico, incorporouse á Academia Francesa de Medicamento á vista dos seus resultados.

Logo encargouse da enfermidade coñecida como o verme dos animais. Ao microscopio demostrou que os causantes da enfermidade sufrían calor e estaban en esporas. Había que retirar as reses afectadas pola enfermidade, pero o gando que a padecía quedaba inmunizado. Medio século antes Edward Jenner conseguiu inmunizar ao enfermo mediante a inoculación parcial dunha enfermidade nociva e Pasteur preparou paira iso pequenas doses de costra (de baixa forza). En 1881 introduciu algunhas ovellas contra os fíos de seda e outras non. Logo puido comprobar que a ovella vacinada non golpeou enfermidades e que os demais morreron.

Con sistemas similares, preparou vacinas contra o cólera e a rabia das aves en 1885 e en 1888 creouse o Instituto Pasteur paira curar aos enfermos de rabia.

O famoso químico Louis Pasteur morreu en Villeneuve-L'etans, xunto a París, o 28 de setembro de 1895.