Análise de sangue tentando descifrar

1999/03/01 Agirre, Jabier - Medikua eta OEEko kidea Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Osasuna

En realidade, o coñecemento do que hai detrás dalgunhas siglas de análises de sangue é de gran importancia paira o paciente, debido á súa especial significación paira avaliar o estado de saúde dunha persoa. E sempre será especialista quen confirme (ou cancele) as causas dunha enfermidade, xa que o estudo do sangue converteuse en obxecto de estudo nunha especialidade concreta, a hematología. Paira aproximarnos a este xeroglífico das análises, os laboratorios, a pesar de que ofrecen valores normais paira cada un dos resultados, o paciente non sabe a miúdo que hai nas análises de sangue en valores normais, que alto, que baixo, e cal é o máis importante, cal é realmente o significado real desa chea de cifras. Nas seguintes liñas, por tanto, trataremos de realizar unha breve análise dos parámetros máis demandados nas análises de sangue, xunto con una serie de axudas paira a correcta interpretación dos datos.

Hemoglobina

Este compoñente dos glóbulos vermellos está intimamente ligado á cantidade de ferro, polo que en caso de anemia a concentración de hemoglobina no sangue diminúe. En condicións normais, a hemoglobina en sangue debe estar entre 13 e 17,5 gramos por decilitro.

Hematíes

Esta cifra dános o número de glóbulos vermellos ou estrocitos. A cantidade normal é de 4,5-5,5 millóns de mm por cada 3. Ollo! A miúdo as cifras danse en unidades, pero sempre que se multipliquen por 105.

Hematocrito

Esta cifra indícanos a proporción dos glóbulos vermellos respecto da parte líquida do sangue (como diría a xente normal se o sangue é "grosa" ou "fina"). As cifras que normalmente contén o hematocrito oscilan entre o 42% e o 52%, e nunca debería ser inferior a 36. Nas anemias e hemorraxias gravadas os valores do hematocrito diminúen.

Leucocitos

En condicións normais, o número de leucocitos oscila entre 4.000 e 10.000, por mm 3, segundo a idade. E concretando máis analítica, nos leucocitos distínguense varios grupos ou subtipos, cada un coas súas respectivas porcentaxes, até chegar a 100 en conxunto (bastóns, segmentos, basófilos, eosinófilos, linfocitos e monocitos). Nas infeccións bacterianas os leucocitos aumentan e nas enfermidades víricas ou autoinmunes descenden.

Velocidade de sedimentación globular

(G.J.A) ou "Belozidade". Esta cifra mide a velocidade á que se deposita ou se pon" o sangue en forma de sedimentos nun ensaio colocado en vertical. Ten dous valores ou medidas: a primeira hora (normalmente 2-8 mm) e a segunda (6-18 mm en condicións normais). Esta velocídea é maior en enfermidades infecciosas, renais, reumatismo ou tras un ataque ao corazón.

Glicosa (azucre)

Tanto en sangue como en ouriños, cando os niveis de glicosa están por encima dos 100 miligramos por decilitros, o médico pode sospeitar de diabetes mellitus porque nesta enfermidade o páncreas non produce hormonas de insulina suficientes (e debido a esta escaseza de insulina a glucemia ou o nivel de glicosa en sangue aumenta). Normalmente a glucemia oscila entre 70-100 mg/dl.

Urea

É un dos principais produtos derivados da descomposición de proteínas. Pasa do sangue aos riles e elimínase cos ouriños. Os riles non funcionan cando os niveis de urea superan os 40 mg/dl.

Ácido úrico

O ácido úrico é só uno dos residuos do metabolismo do noso corpo. E cando o ácido úrico está alto (as cifras normais son de 3-7,5 mg por cada dl de sangue) pódese sospeitar una enfermidade denominada pinga ou enfermidade renal grave.

Bilirrubina

A medida deste compoñente pode sospeitar dunha lesión hepática ou ben dunha obstrución do conduto biliar. O nivel normal de bilirrubina non será superior a 1 mg/dl. Se a concentración supera os 1,6 mg/dl, a pel tínguese de cor amarelada. Chámase ictericia ou minoría.

Colesterol total. Colesterol LDL e HDL

Dentro desta cifra sobran todas as lipoproteínas que conteñen colesterol no seu conxunto e non o mesmo colesterol que non está libre en sangue. Na actualidade, nas análises tamén se dá una relación ou cociente entre as fraccións denominadas LDL e HDL, cifra que é máis precisa e fiable, xa que é a que mellor representa o risco de sufrir una arterosclerosis.

A cifra total de colesterol atópase entre marxes moi amplas, admitíndose una cifra mínima ou mínima de 150 mg/dl e una cifra máxima ou máxima de 220 mg/dl.

O colesterol HDL tamén se coñece como colesterol bo ou protector, xa que capta o colesterol excedente e lévao ao fígado (para que se expulse alí). As cifras de HDL oscilan entre 36 e 50 mg/dl. A función do colesterol LDL ou malo é levar a graxa desde o fígado até o interior das células e a súa cantidade oscila entre 100-170 mg/dl.

Triglicéridos

Son o principal compoñente das graxas e lípidos (sobre todo dos animais grasos) que inxerimos a medida da comida (até case o 95% das graxas). Os niveis de triglicéridos non deben superar os 160 mg por decilitro.

Transaminasas (GOT, GPT)

Son encimas que teñen a función de pór en marcha ou acelerar as reaccións químicas, denominadas transaminasas porque transportan grupos químicos denominados aminas dunhas sustancias a outras.

GOT e GPT son os principais tipos de transaminasas paira o ser humano, e aínda que o seu nivel normal pode variar lixeiramente en sangue dunha técnica a outra, as análises considéranse normais cando as transaminasas non superan os 40 unidades/litro.

Serven sobre todo paira diagnosticar enfermidades do fígado (soben sobre todo as GPT), mentres que nas lesións miocárdicas, como o infarto, as GOT son as que máis soben.