Microhilos: novos CD-ROM?

2005/03/01 Andonegi Beristain, Garazi - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Unibertsitateak
• Materialak

O bolígrafo, ou nimis sustitutivos do CD-ROM, capaz de detectar si estamos a falsear una firma, é una das aplicacións das microhablantes.

Son entre 3 e 5 veces máis pequenos que un pelo e foron creados na Unión Soviética paira usos militares. Na actualidade, os investigadores están a estudar posibles alternativas paira outros usos, mesmo na UPV.

Corpo e pel

Os microhiantes teñen un corpo metálico e una pel de cristal. O corpo metálico ten un radio de 1-20 m e a tapa de cristal ten un espesor de 5-20 m. Ao ser finos, o microhilo é totalmente flexible.

O corpo metálico componse dunha aliaxe ferromagnética que varía en función da aplicación. Tendo en conta os compoñentes desta aliaxe, e xogando coa xeometría que se dá ao fío, pódense realizar diferentes tipos de microhablantes.

A variedade é ampla, pero todas teñen una característica: teñen propiedades magnéticas. Estas características magnéticas e os seus pequenos tamaños son tan apreciados.

10 megabit a 10cm

Entre todas as aplicacións dispoñibles, na UPV/EHU púxose en marcha un proxecto paira utilizar os microhilos como soporte de información. Queren utilizar os microhilos paira almacenar os bits, xa que, do mesmo xeito que no CD-ROM, existe a posibilidade de almacenar a información magnéticamente.

Paira iso empregarase una característica magnética especial de varios micrones: a biestabilidad magnética asociada a campos circulares en forma de bambú. É dicir, se o microhilo distribúese en campos circulares como o bambú e aplícase un campo magnético desde o exterior, estas divisións se imantan.

Esta imantación é circular e pode ir na superficie do micro dirección ou en sentido contrario ás agullas do reloxo. Por tanto, segundo a dirección, pode interpretarse positivo como 1 e negativo como 0.

Por iso, a creación de alternativas ao CD-ROM pasa pola división do microhilo en zonas circulares. Non é posible dividir ou interromper o fío, senón que mediante un proceso complexo conséguese realizar divisións en forma de bambú.

Os investigadores calculan que nun fío de 10 cm pódense construír 10 millóns de fragmentos ou zonas, cada una delas gardaría un bit. Paira gardar o bit, cada un destes campos se imantará nunha ou outra dirección.

Una vez gravada a información na microhemia mediante imantaciones, os investigadores deberán adiviñar como lela. Pero a lectura non é inmediata. De feito, na primeira lectura obterase una sinal eléctrico que será ampliada e procesada.

Todo iso, con todo, non será tarefa fácil. As maiores dificultades atópanse na lectura, na obtención do sinal eléctrico adecuada antes de dixitalizarse.

• Título do proxecto Proceso de imantación e magnetogarreo en materiais deseñados.
• Obxectivo Estudar en profundidade os mecanismos de biestabilidad magnética dos microhisos e a influencia dos parámetros de produción nas microhablantes amorfos.
• Director Arcady P. Zhukov.
• Equipo J.M. Gonzalez, J.M. Branco, Ou. Chizhik, J.J. do Val, M.L. Domínguez, A. Fernández, C. García.
• Departamentos Departamento de Física de Materiais e Sección Física Aplicada 1.
• Facultade de Químicas e Escola Universitaria de Enxeñaría Técnica Industrial.
• Financiamento MEC (2004-2007).