Estrutura máis grande afectada pola mecánica cuántica
Un dos ámbitos máis característicos da física, a mecánica cuántica, é a que máis inflúe no comportamento das partículas. A natureza e o movemento de todas as partículas menores que o átomo e o átomo só poden estudarse aplicando a física cuántica.
Un dos principios da mecánica cuántica indica que non é posible medir a posición e velocidade dunha partícula á vez. Esta afirmación leva una serie de problemas filosóficos. De feito, desde a época na que se desenvolveu a mecánica cuántica emitíronse numerosas opinións a favor e en contra.
Con todo, este efecto e outros similares desaparecen en grandes estruturas. Agora, o físico austriaco Anton Zeilinger declarou que o límite de influencia da mecánica cuántica está en moléculas máis grandes do esperado. Na súa opinión, poder ver os efectos da física cuántica en grandes estruturas é só una cuestión de habilidade e diñeiro.
Zeilinger estudou un fulereno (molécula en forma de pelota) formado por sesenta átomos de carbono. Un feixe destas moléculas fíxose pasar por unha ranura que se pode ampliar e diminuír. Mediante un sensor láser tentouse medir a velocidade das moléculas ao mesmo tempo que atravesaban a ranura. Canto máis pequena fose a ranura, máis cambiante era o momento, a velocidade, das moléculas medidas nese momento.
Sen dúbida, isto é consecuencia da teoría cuántica. Ademais, pódese experimentar con outras moléculas máis grandes, aumentando progresivamente o seu tamaño. O límite de tamaño, por tanto, non está completamente definido en mecánica cuántica.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian