Iosune Anasagasti. «Atopamos una proteína que axuda a expandir a metástasis».
«Atopamos una proteína que axuda a expandir a metástasis»
Vostede é investigador da Universidade do País Vasco. Cal é a relación entre ambas as organizacións?
O meu xefe é médico. Quería socializar a nosa investigación, pero o que facemos na universidade é una investigación básica. Coa axuda doutro médico conseguiron financiamento e fundaron o instituto. A metade do grupo está na universidade e a outra metade en Inbiomed, San Sebastián. O obxectivo é servir de ponte entre hospitais e universidade.
Cal é o papel do centro de investigación Inbiomed?
Estamos a traballar en dous ámbitos: a industria e os hospitais. Con todo, sempre son temas relacionados co cancro, é dicir, produtos antimetastáticos. Testamos cos produtos que ten a industria. Por exemplo, como funcionan estes produtos no rato. Pero tamén investigamos in vitro: plantacións celulares. Traballamos as células do cancro e vemos como inflúen nelas.
E cos hospitais?
Nos hospitais temos varios contactos en Arantzazu e Galdakao. Eles proporciónannos mostras de sangue e biopsias. Neles utilizamos xenes marcadores relacionados co cancro paira mellorar os prognósticos dos pacientes.
Que é a metástasis?
Tras a formación dos tumores primarios este tumor esténdese no corpo. Nós investigamos a que órgano vai, onde se sitúa, etc.
Como se produce o cancro de pel?
En principio non ten tanta influencia, pero se estende moi rápido no corpo. Produce grandes metástasis. A conclusión que ten o raio ultravioleta nas células é que estas «esquecen» o ciclo normal e dóbranse noutros lugares. Iso é o que provoca metástasis. En definitiva, a xente non mata os cancros de pel, senón a metástasis.
Onde situaría o cancro de pel entre os máis difíciles de curar ou non?
O cancro de pel vese moi rápido pola aparición de determinadas manchas. Entón non hai problemas paira curar. O problema xorde no momento en que se difunde e non se ve claro como se estende. Esténdese desde o sangue a todas partes. A nosa intención é actuar de face ao prognóstico.
Cal é a proteína que atopastes?
Hai dez anos empezamos a traballar con proteínas relacionadas coa inflamación. Chámanse interleucas. En concreto, a actual é a interleucina 18 (IL-18). Estas proteínas traballan na fervenza. Por exemplo, cando temos febre ou infección o corpo produce estas proteínas. Até agora pensábase que se estas proteínas actúan contra os virus, tamén o farán contra o cancro. E por iso, hai cinco anos, ou ben había algún deste grupo (o chamado «interleukina-2») que comezou a utilizalo na fase clínica, pensando que iría contra o cancro.
A investigación actual di algo máis?
Nós descubrimos, máis concretamente, que a proteína IL-18 é daniña e contribúe á difusión de metástasis. Habemos visto que hai outra proteína neutralizante da proteína IL-18. Únese á proteína IL-18. Cando o pomos no rato cortamos a extensión. É un efecto concreto. Nós, neste sentido, traballamos en células hepáticas.
Esta proteína prodúcese unicamente nos campos de pel?
Non, prodúcese en todas as células do corpo, sobre todo nas do sistema inmunológico. Despois esténdese polo sangue. Nós metemos a proteína nalgúns animais e vai no sangue. Noutras ocasións eliminamos o xene do animal produtor do IL-18 e miramos como inflúe na súa vida.
Que achegou este descubrimento?
En primeiro lugar, demostrar que todo o que se imaxinou até agora era o contrario, é dicir, que esa proteína expande o cancro. Doutra banda, debemos comprobar se o que atopamos no rato está relacionado cos seres humanos. Deste xeito pódese pór neutralizante na xente e servirá paira mellorar a vida. Aínda temos que ver si nos seres humanos ocorre o mesmo e noutros tipos de cancro o proceso é o mesmo. Dentro de 5 anos pode saltar á fase clínica.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian