Canto antes aprendamos idiomas mellor
2005/07/17 Rementeria Argote, Nagore - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa
Os nenos comezan a falar aos dous anos, pero xa han interiorizado o idioma. E, aínda que pareza sorprendente, antes de nacer tamén distinguen o idioma que utiliza a nai e o resto. E é que cando está no ventre da súa nai pode non entender o que ela di, pero coñece a súa melodía e o seu ritmo.
En definitiva, o que asimilamos antes é a melodía da lingua materna, e logo apréndense o léxico (as palabras e o seu significado) e a orde das palabras (a gramática). Por iso, na idade adulta, cando se aprende un novo idioma, as palabras apréndense con relativa facilidade, pero a melodía, a máis básica, é máis difícil. E aínda que domina bastante ben a nova lingua, é difícil dar a melodía adecuada: ten moito que ver con outra lingua materna.
Por tanto, os primeiros meses son os máis fáciles de asimilar. Ao parecer, a actividade nas zonas cerebrais (hemisferio esquerdo) relacionadas coa linguaxe é frenética e as relacións entre neuronas son moi flexibles. Con todo, a medida que aumenta a idade esta actividade retárdase e as conexións neuronais fanse máis ríxidas e fixas. Por iso, cada vez é máis difícil crear novas conexións.
Nenos no laboratorio
En canto á capacidade de aprendizaxe da lingua, son especialmente interesantes as investigacións realizadas cos nenos xordos, que cando lles pon implantes auditivos teñen que aprender una lingua ‘nova’. Un grupo de investigadores de Indianápolis publicou un estudo respecto diso, no que se indica que é conveniente aplicar o implante aos nenos xordos antes de cumprir os dous anos de idade, xa que a partir de aí a capacidade de aprender a lingua vai diminuíndo.
Sabíase que os nenos e nenas reciben a base do idioma até os dous ou tres anos de idade, pero foi una sorpresa comprobar que despois se reduce tanto a capacidade de aprender o idioma.
A investigación realizouse con 96 nenos e nenas de até 4 anos que foron sometidos a un implante. Parece ser que os alumnos de entre dous anos aprendían facilmente o idioma, mentres que os de entre tres e catro anos facíano con máis lentitude. Á vista diso, é conveniente que os implantes se instalen na medida do posible antes dos dous anos. En Euskal Herria, por exemplo, aos nenos xordos aplícaselles o implante aos doce meses.
Con todo, é a época idónea paira a aprendizaxe da linguaxe de signos, e algunhas asociacións de xordos responderon a estes investigadores que una vez instalado o implante non se debe abandonar a linguaxe de signos. O certo é que, con independencia de que se poña o implante ou non, moitos xordos empezan moi tarde a aprender a linguaxe dos signos e, por tanto, cústalles máis.
Aos superiores colócaselles o implante no cole do oído (caracol). En definitiva, potencia un funcionamento similar ao dunha orella convencional: o son exterior transfórmase en sinal eléctrico. Tras o implante, o cerebro debe aprender a interpretar este sinal eléctrico, é dicir, a atopar significado aos sons.
Anteriormente realizáronse outras investigacións paira ver a capacidade dos nenos que non tiveron contacto co idioma, pero foron con nenos que tiveron experiencias traumáticas: nenos que empezaron sós ou que apenas se lles fixo caso. E neles hase visto que lles custa moito asimilar a lingua. Pero nestes casos hai que ter en conta outras variables: estes nenos tamén tiveron falta de amor e a súa relación coa xente era moi especial. En consecuencia, os resultados obtidos destes estudos non podían extrapolarse a nenos cunha vida normal.
Traballar con nenos pequenos non é fácil, é conveniente utilizar os experimentos máis sinxelos posibles. Por exemplo, paira saber se un neno recentemente nado distingue a lingua materna doutra, fano da seguinte maneira: miran a forza e a frecuencia que fai paira tirar dun chupe ou tetina, o que demostra si chama a atención ou non. Paira saber se os nenos máis grandes entenden o significado das palabras e das frases, utilizan debuxos animados e programas de televisión infantil: seguen o movemento dos ollos do neno paira saber onde mira. Deste xeito, descobren a imaxe coa que relaciona o que escoita.
Parece que paira cando o neno fala, adquiriu bastante o idioma. Antes de dicir a primeira palabra, xoga cos sons; como cando aprende a agarrarse a un xoguete ou a un dedo dos seus pais, hai un proceso de aprendizaxe: esfórzase e esfórzase, ás veces non acerta e outras si. Por iso, nun principio, o neno fai sonajitos —empeza a dicir os pequenos— e máis tarde empeza a dicir palabras completas.
Os nenos aprenden a falar de forma sinxela e eficaz; poden servir de exemplo para que os robots aprendan a falar. Pero desde esa perspectiva non é tan simple como parecía.
Publicado en 7K.
