A culpa dos xenes é que o corazón sexa demasiado grande

2002/03/01 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Genetika
• Osasuna

A hipertrofia do ventrículo esquerdo caracterízase polo seu excepcional tamaño cardíaco. Como consecuencia desta patoloxía, existe un risco elevado de sufrir un ataque cardíaco e existen tamén factores físicos que a agravan. Entre eles atópanse a alta presión sanguínea e o deporte, por exemplo, estímase que un terzo das mortes súbitas de atletas novos débense a esta patoloxía.

Grazas aos estudos realizados con animais que padecían esta hipertrofia, púidose constatar a responsabilidade do xene PPAR. Este xene controla a rotura dos ácidos grasos que o corpo utiliza como combustible. Os que teñen una variante especial deste xene presentan defectos nesta función. Por iso acumúlanse acedos grasos no corazón. Entón, o corazón queima a glicosa e como o combustible é peor que o ácido graso, fórzase o corazón. Ao final, os investigadores creen que as células do corazón morren.

Esta variante asociada á hipertrofia ventricular esquerda é máis común do esperado, alcanzando o 20% da poboación. Espérase que grazas aos estudos mencionados póidase atopar una cura a curto prazo.