Faraday, Michael

1995/08/02 Azkune Mendia, Iñaki - Elhuyar Fundazioa | Kaltzada, Pili - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Biografiak

(1791-1867)

Físico e químico inglés nado en Newington, Surrey, en 1791. Sendo a súa familia pobre e dez irmáns, tivo que traballar cun encuadernador.

Na súa profesión era consciente non só da superficie dos libros, senón tamén da súa esencia interior. O seu xefe, ademais, facilitaba a asistencia a conferencias científicas.

En 1812 Faraday tivo a oportunidade de asistir a unhas conferencias de Humphry Davy, onde reuniu os seus oídos a un informe cheo de diagramas e notas de cores. Enviou o informe ao presidente da "Royal Society", Banks, e ao propio Davy, solicitando ao mesmo tempo a súa colaboración.

Humphry Davy chamoulle en 1813 e despois Faraday foi o seu axudante gañando menos diñeiro que antes. Davy viaxou rapidamente por Europa coa súa muller e o seu axudante. Esta viaxe permitiu a Faraday ver a Napoleón lonxe, entre outras cousas, e sufrir o desprezo da muller de Davy.

Faraday tentou perseverar no laboratorio de Davy e corrixiu algúns erros cando o seu mestre estaba a deseñar una lámpada de seguridade paira os meagizones. En 1825 foi nomeado director de laboratorio e profesor de química na Royal Institution en 1833, pero xa realizara importantes descubrimentos. En 1823 inventou o sistema de licuefacción a presión de gases e foi o primeiro en alcanzar as temperaturas negativas (baixo cero) da escala Fahrenheit.

En 1825 Faraday descubriu o benceno e máis tarde completou os estudos electroquímicos de Davy, así como a electrólise. Mediante a electrólise sepáranse os metais mediante o paso de corrente eléctrica a través de materiais fundidos (electrolitos). As leis da electrólise publicounas en 1832.

Tamén se encargou do ensaio de Oersted. A corrente eléctrica desviaba o compás, pero a corrente eléctrica da batería dun novo circuíto inventado por Faraday e un imán fixo facían virar un arame.

Ensaiou a xeración de corrente eléctrica a partir de forzas magnéticas. Ao colocar dúas bobinas ao redor dun núcleo de ferro, conectou a un a corrente da batería. Deste xeito, aquel circuíto xeraba un campo magnético no núcleo e ao abrir e pechar o circuíto, na segunda bobina inducíase a corrente eléctrica. Por tanto, construíuse o primeiro transformador.

Faraday inventou o sistema de representación de liñas de forza de campos magnéticos e deu detalles da súa teoría en numerosas conferencias. Non quedou sen realizar novos ensaios. Fixo virar una roda de cobre entre os polos dun imán permanente e na roda inducíase a corrente eléctrica durante o xiro. En 1831 inventouse o primeiro xerador eléctrico. A partir de aí podíase xerar corrente eléctrica de forma sinxela e económica.

Faraday era moi relixioso, pertencente á seita "Sandemanians". Nas súas normas escapábanse as tolemias deste mundo, polo que Faraday non apreciou as honras que lle deron e as medallas que lle deron. Só tivo en conta a súa pertenza á "Royal Society".

Morreu o 25 de agosto de 1867 en Hampton Court (na zona de Londres) e foi enterrado baixo unha sinxela laxa.