Dinámica de noiros
2005/11/01 Andonegi Beristain, Garazi - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria
Os noiros son habituais tanto na rede ferroviaria como na estrada. Os noiros son costas ou escarpadas que se deixaron ao descuberto tras comer un anaco de monte. Ao tratarse de zonas inestables, xeran numerosos problemas e, no caso de Euskal Herria, agrávanse pola accidentada orografía, a elevada pluviosidad e a abundancia de materiais sedimentarios encartados e rotos.
Riscos e danos
No caso de noiros de roca, a formación de inestabilidades depende das características geomecánicas do conxunto de rocas, do estado de conservación do propio noiro e das condicións de penetración da auga.
Hai que ter en conta, ademais, que algúns noiros dirixen as rocas directamente ao percorrido, xa que os materiais cortados nas obras de construción apuntaban a esta dirección, pero noutros os conxuntos rochosos atópanse atravesados polo percorrido, diminuíndo o risco asociado.
Medidas correctoras
Os estudos geotécnicos consisten na identificación, control e corrección de elementos potencialmente inestables mediante o desenvolvemento de protocolos ou programas específicos paira as zonas de risco potencial. Con estes programas valoraríanse os beneficios que se obterían coas medidas correctoras e solucionaríanse os problemas rexistrados.
En concreto, o grupo de geotecnia hidrogeológica da UPV/EHU desenvolveu un programa baseado en 10 parámetros: clasificación da roca (establecida polo grupo de geotecnia hidrogeológica paira o País Vasco), orientación das discontinuidades, condicións hidráulicas, facilidade de meteorización, historia do noiro, volume do bloque/masa inestable, altura do noiro, probabilidade de que as rocas cheguen á estrada, distancia de visibilidade vs.
A través destes parámetros valórase a estabilidade do noiro e as posibles afeccións ao desprendemento de rocas. Esta clasificación distingue oito tipos de rocas, achegando información sobre as súas características e o seu comportamento en obra.
Finalmente proponse medidas correctoras paira cada tipo de roca. Entre eles atópanse o uso de barras de aceiro como tensores, o recubrimiento de noiro con formigón, a colocación de redes dinámicas de elevación de rocas, etc. En definitiva, todos os estudos teñen como obxectivo propor as medidas correctoras adecuadas e minimizar os riscos.
