Dentro da ermida, nos ollos de Santimamiñe
Pasou case un século desde que descubriron as famosas pinturas de Santimamiñe (1916). Desde entón non foron poucos os visitantes que visitaron estas pinturas e a propia cova. Isto ocasionou numerosos danos na cova.
A vulnerabilidade do patrimonio de Santimamiñe non é una preocupación nova. Os estudos realizados nas dúas últimas décadas do século pasado demostraron xa a necesidade de reducir as visitas e en 1997 pechouse a cámara de pinturas e estableceuse un límite de 75 visitantes diarios.
Pero con iso non foi suficiente. As infraestruturas de visitas, principalmente a luz e as estruturas metálicas, xeran un crecemento das colonias de microorganismos e plantas, transformando os parámetros do medio (temperatura, oxidación, condensación, etc.). Ademais, os visitantes aumentan a cantidade de CO 2, levantando po do chan e probablemente esporas.
Todos estes problemas levaron a que no ano 2006 considerásese necesario apagar as luces da cova e que esta se mantivese pechada paira garantir a súa conservación. Isto expuña un problema, xa que querían seguir socializando as riquezas do patrimonio, pero sen pór en perigo o propio patrimonio.
Este é o problema que teñen moitas organizacións e administracións de toda Europa. A explotación dos recursos turísticos ha provocado en moitos casos a súa deterioración. E están a tratar de dar solucións a este problema de varias maneiras. No caso das covas, a única solución até o momento foi a realización de réplicas físicas precisas das orixinais. Pero esta solución ten varios inconvenientes: son moi caros, requiren dun espazo físico determinado, requiren mantemento, non teñen mobilidade, etc.
A empresa biscaíña Virtualware, dedicada ao desenvolvemento de tecnoloxías de realidade virtual, propuxo una nova solución paira Santimamiñe: visitas virtuais. Isto, ademais de solucionar os problemas que teñen as maquetas físicas, engade innovación e visibilidade, os anzois turísticos.
Cova no interior da ermida
Agora os visitantes visitarán primeiro o atrio da cova, pero non avanzarán nela. E é que todo o demais manterase na escuridade e só se poderá avanzar paira a investigación e o coidado. Con todo, os visitantes terán a oportunidade de ver toda a cova e tamén as pinturas. Paira iso, deberán saír da cova e entrar na ermida de San Mamés, situada xunto a ela. E alí si, alí poderán ir pola cova, aínda que sexa virtualmente.
Paira iso, instalaron un completo equipamento de dispositivos audiovisuais e una pantalla estereoscópica de 3,5 m de ancho por 2,5 m de alto. Os visitantes vestiranse de lentes e percorrerán a cova virtual exactamente igual ao orixinal. Un guía guiará aos visitantes por salas e mostraralles todos os elementos de interese de cada lugar. Segundo os virtualware, a espectacularidade da visualización, a interactividade de todo o percorrido e o son envolvente xeran una sensación impactante.
O desenvolvemento da representación virtual da cova foi clave nesta innovadora solución. Esta representación presenta una gran complexidade fronte a outras posibilidades de integración do patrimonio na actualidade. Virtualware dixitalizou e modelado toda a cova e afrontou un reto tecnolóxico: lograr un equilibrio entre a inxente cantidade de datos iniciais e as limitacións actuais de procesado en tempo real.
Representación realista
Virtualware reflectiu con gran detalle e precisión os 450 m --10 salóns interconectados - da verdadeira cova, cun erro de 5 cm en todo o seu percorrido. Paira iso, o primeiro paso foi tomar datos de campo. Entre outras cousas, a través dun scanner láser 3D de moi alta precisión, hase escaneado toda a cova e sacáronse 1.500 fotografías dixitais de alta definición. Así, obtivéronse 6.000 millóns de puntos de información sobre a cova. Ademais, utilizáronse mapas geomorfológicos achegados por unha oficina xeolóxica, o inventario da cova (pertencente á Deputación Foral de Bizkaia), calcos de todas as pinturas rupestres, sons ambientais recollidos in situ , vídeos, etc.
Analizando e procesando toda a información recompilada, construíuse un modelo tridimensional de todo o espazo: un modelo poligonal de millóns de triángulos. E sobre este modelo formaron una cova virtual, con cores, sombras, texturas fotorealistas e iluminación, integrando todos os elementos de Santimamiñe.
Finalmente, con esta representación crearon una aplicación que permite moverse dentro da cova. Esta aplicación permite circular por toda a cova e obter información multimedia de cada punto de forma interactiva.
É, sen dúbida, una nova forma de visitar una cova. As últimas tecnoloxías retroceden no tempo paira coñecer obras de arte e residencia de antigos antepasados. Aínda non estiven alí, pero cando me fun penso gritar axiña que me poño as lentes: hai alguén en casa?
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian
Teknopolis
