Contrarreloxo
1998/01/01 Kaltzada, Pili - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria
Máis difícil do esperado, vendo os resultados. O último cume sobre o clima aprobou reducir as emisións de seis gases que contribúen ao efecto invernadoiro, é certo, pero a maioría dos casos esta redución será máis baixa do esperado ou desexado.
O efecto invernadoiro, a pesar de que o que ouvimos ultimamente non nos queda máis remedio, é necesario para que haxa vida na Terra, para que nós sexamos nós mesmos. Sen ese inmenso invernadoiro sobre nós mesmos, acabamos a historia dos seres vivos nesta bolita, porque necesitamos as condicións que este efecto xera paira seguir vivo. Iso si, na medida. O excesivo quecemento do invernadoiro provoca un aumento desenfreado da temperatura media e impide a vida. De feito, os gases de ditxos encárganse de manter este equilibrio no seu punto. Ou se nos fixamos na situación actual, deberiamos dicir que eses gases perderon o equilibrio.
O 80% do efecto invernadoiro débese ao óxido de carbono (IV), gas que se desprende facilmente calquera combustible fósil. O exceso de emisión deste gas empezouse a producir desde a Revolución Industrial, debido á actividade industrial. Pero non só el.
No mundo hai 450 millóns de automóbiles vagando; miles de avións e barcos; e polo menos no mundo desenvolvido gastamos electricidade sen medidas. Só protexendo adecuadamente as xanelas e portas en todos os fogares de EEUU, conseguirían reducir as emisións de dióxido de carbono nun 20%.
A maior parte das charlas de Kioto sobre este gas tiveron lugar en torno ao dióxido de carbono, pero finalmente, o acordo dos gobernos regulará as emisións de seis gases. Todos son gases de diferente efecto e uso, pero ninguén dubida de que o efecto invernadoiro está a aumentar.
Ao ser un invernadoiro cada vez máis compacto, a Terra tenderá a quentar sen remedio. Nos últimos meses tamén se falou moito sobre os efectos e consecuencias. Kioto foi un xigantesco partido de xadrez no que durante 10 días os participantes moveron as pezas con moito coidado e non conseguiron resultados espectaculares. Hai que revisar todas as pezas se queremos coñecer o desenvolvemento do partido. Kioto foi un puzzle xigante e cada peza ten o seu lugar.
DETALLE DO PROTOCOLO
PARTICIPANTES
ANTECEDENTESNome oficial do Cume de Kioto 3ª Convención Marco sobre o Cambio Climático É un congreso. Antes da reunión de Xapón realizáronse as seguintes sesións paira reflexionar sobre a situación do clima: Conferencia de Toronto (1988) Antes do encontro de Berlín, todos os membros da Organización das Nacións Unidas tiñan dereito a participar nestas reunións, pero desde o primeiro cume só están abertos aos gobernos que asinaron o Acordo Marco. POR QUE NON SE CONSEGUIU UN COMPROMISO MÁIS EFECTIVO?Era coñecida a imposibilidade de que o acordo de Kioto recollese os gustos e intereses de todos os representantes. Os países máis afectados polo cambio climático violento, especialmente a Asociación de Pequenas Illas Ameazadas polo mar (AOSIS), solicitaron una redución das súas emisións do 20% respecto dos niveis de 90, pero os estados industrializados non superaron o 5%. Era moi difícil interactuar. En balde foron os prestixiosos intentos realizados polos grupos ecoloxistas ante a Conference Hall de Kioto e, por último, cumpríronse as expectativas: dalgunha maneira adoptouse una solución para que non se manifeste demasiado ante a cidadanía. A solución definitiva parece tomarse no seguinte cume. |
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
