Seguridade alimentaria e de pensos S.G.

2023/12/01 Bereziartua Aranzabal, Ainhoa - Biomedikuntzan lizentziaua Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Osasuna
• Abeltzaintza
• Ingurumena
• Nekazaritza
• Dietetika/Elikagaiak

Segundo a Organización das Nacións Unidas para a Agricultura e a Alimentación, cerca do 25% dos alimentos de todo o mundo están contaminados con micotoxinas [1]. As micotoxinas (do grego: mykes, onddo; e do latín: toxicum, veleno) son tóxicos naturais contaminantes que producen os fungos. A pesar dos anos de investigación e das boas prácticas de fabricación e agricultura na cadea alimentaria e de pensos, a contaminación destas toxinas ameaza gravemente a seguridade alimentaria e dos pensos. Os países con baixos ingresos son os máis vulnerables á contaminación, a pesar dos danos mundiais. Por unha banda, as micotoxinas afectan á saúde humana e animal e á produtividade de animais e cultivos. Por outra banda, a retirada do mercado de produtos contaminados altera o comercio nacional e internacional e provoca importantes perdas económicas [2].

Algúns grupos de micotoxinas son obxecto de especial consideración en canto a seguridade alimentaria e normativa [3]. Entre elas, as toxinas producidas por fungos do xénero Aspergillus (aflatoxinas) son unha das micotoxinas tóxicas máis frecuentes e perigosas. O consumo de alimentos e pensos contaminados con aflatoxinas pode ter graves consecuencias para a saúde humana e animal, como o aumento do risco de cancro, a paralización do crecemento e o enfraquecemento das defensas corporais. Ademais, o contacto directo con aflatoxinas pode ser mortal, en xeral causan graves danos no fígado e [4].

Cando, onde e como se contaminan os alimentos con aflatoxinas?

As aflatoxinas son unha causa de intoxicacións alimentarias famosa e molesta. A contaminación de alimentos e cultivos forraxeiros pode producirse directamente no medio rural. A contaminación prodúcese principalmente no proceso de cultivo e colleita (denominada contaminación prenupcial), pero tamén no almacenamento, procesado, transporte ou comercialización dos cultivos (coñecida como contaminación postcosecha) [5].

Por tanto, a invasión de aflatoxinas pode producirse en toda a cadea de produción de alimentos e pensos. Ademais, as aflatoxinas atacan a todos os principais cultivos, incluídos os cereais de consumo mundial como millo, arroz, sorgo e trigo. Tamén afectan os froitos secos como cacahuetes, pistachos, froitos de árbore, café e sementes de algodón [6]. A contaminación do millo é especialmente preocupante polo seu papel na subministración de alimentos e pensos de todo o mundo. Os lácteos tampouco están exentos da contaminación por aflatoxinas. De feito, si os pensos dos animais están contaminados por aflatoxinas, os alimentos derivados destes animais tamén poden estar contaminados.

Que relación ten todo isto co cambio climático?

O cambio climático é unha das maiores ameazas para a saúde humana do século XXI. En consecuencia, espérase que o aumento da temperatura, a modificación dos patróns de precipitación, a acumulación de dióxido de carbono na atmosfera e a intensificación de fenómenos meteorolóxicos extremos como secas e inundacións [7]. Esta contorna cambiante ten unha gran influencia nos sistemas agrarios primarios, xa que afecta tanto ás condicións ambientais do campo como dos almacéns. Por iso, o cambio climático é actualmente unha das principais preocupacións relacionadas coa seguridade alimentaria e de pensos. En canto á contaminación por aflatoxina, o cambio climático reforza a contaminación destes tóxicos naturais de tres maneiras.

Por unha banda, os factores ambientais asociados ao cambio climático debilitan os cultivos. Condicións de tensións provocadas por fenómenos meteorolóxicos extremos e prácticas agronómicas para combatelos (p.e. maior uso de pesticidas) favorecen máis pragas e enfermidades, facendo máis sensibles os cultivos á contaminación de aflatoxinas. Ademais, as variacións climáticas producen cambios importantes na biogeografía dos cultivos (é dicir, a súa distribución xeográfica) e na súa fenología (é dicir, nas floraciones).

Por outra banda, o cambio climático afecto de forma importante ás características dos fungos que producen aflatoxinas, como son a biogeografía, o crecemento, a toxicidade (é dicir, a capacidade de producir aflatoxinas) e as interaccións dos fungos. Os fungos que producen aflatoxinas están moi estendidos en todo o mundo, pero prefiren climas cálidos e húmidos e situacións de seca. O clima cálido e húmido reforza o crecemento dos fungos, mentres que as secas, coma se fosen espertadores, potencian a súa actividade tanto en toxicidade como en interaccións. Até hai uns anos, estas condicións limitábanse ás zonas tropicais e subtropicais [8], pero debido ás condicións climáticas cambiantes, a presenza de aflatoxinas nos escenarios do sur e leste de Europa converteuse nunha práctica habitual nas últimas décadas [9].

Entre 1990 e 1995 o Departamento de Sanidade do Goberno Vasco, nun estudo, mediu a cantidade de aflatoxina que se consome na dieta da poboación do País Vasco. Segundo o estudo, os lácteos nunca superaban o límite máximo establecido pola lexislación. En cambio, nos froitos secos importados, poucas mostras de pistachos e cacahuete superaban os límites da lei.

Finalmente, o cambio climático pode reducir a resiliencia (é dicir, a capacidade de sufrir cambios) e a eficacia das estratexias de control utilizadas actualmente para controlar e/ou reducir a contaminación das aflatoxinas. Por exemplo, parece que os factores ambientais poden reducir o efecto desinfectante dos fungicidas (sustancias anti-fungos).

Quen e como abordar o problema no futuro?

Vimos como os efectos complexos do cambio climático fan que o control das aflatoxinas sexa cada vez máis difícil en todo o mundo. O papel fundamental das estratexias de control antes e despois da colleita é innegable. Con todo, púxose de manifesto a necesidade dunha avaliación continua das medidas de control actuais para garantir a capacidade de soportar cambios nos factores ambientais asociados ao clima. Dada a dificultade de alcanzar un control total, sería de gran axuda prever o impacto do cambio climático na contaminación das aflatoxinas [11]. Pero non é nada fácil. Por iso, para evitar predicións falsas ou imprecisas é necesario primeiro comprender mellor os procesos do mundo real.

Mentres tanto, as prácticas agronómicas sostibles son necesarias para adaptarse ao cambio climático a curto e longo prazo e garantir a produción e seguridade dos cultivos. O uso de cultivos resistentes tamén podería ser unha estratexia eficaz para reducir a contaminación [12]. Viñéronche á memoria plantas modificadas xeneticamente, non? Pois hai outras solucións menos sofisticadas. Por exemplo, parece que o millo se contamina máis facilmente con aflatoxinas que outros cereais de gran máis pequeno. Por tanto, diversificar a dieta e pór encima da mesa novos cultivos alimentarios máis resistentes naturalmente, pode ser non só unha nova experiencia gastronómica, senón tamén unha estratexia para reducir a intoxicación alimentaria de aflatoxinas.

Está claro que o cambio climático afecto a toda a cadea de subministración de alimentos e pensos, polo que están implicados todos os procesos e partícipes que engloban as cadeas alimentarias. Por tanto, os únicos responsables deste problema non son expertos sectoriais ou sectoriais. É máis, a contribución de todos é esencial para formular políticas eficaces, actualizar as normas e leis actuais e xestionar adecuadamente os riscos a nivel mundial e nacional [13]. Neste sentido, o desenvolvemento de accións eficaces require un enfoque común que abarque a todos os sectores e disciplinas que interveñen neste complexo problema. A investigación interdisciplinar é, por tanto, imprescindible para unha análise máis realista das posibles situacións e para o desenvolvemento de estratexias de control, prevención e xestión exitosas para a seguridade de alimentos e pensos.

En definitiva, a visión de Saúde Única (One Health) ante este complexo problema multidisciplinar é a única estratexia esperanzadora, xa que só el cre que a saúde humana, animal e ambiental son inseparables. Este enfoque común, máis aló da xestión das políticas e a agricultura, dará lugar ao éxito económico e á garantía sanitaria dos animais, os seres humanos e o medio ambiente. Queremos concluír, por tanto, que é imprescindible abordar desde esta perspectiva común a loita pola seguridade alimentaria e dos pensos.

Bibliografía

1. Park, D. L. Njapau, H., & Boutrif, E. (1999). Minimizing risks posed by mycotoxins using the HACCP concept. Food, Nutrition and Agriculture, 23, 49–55. http://www.fao.org/docrep/X2100T/x2100t08.htm#TopOfPage
2. European Commission (2022). RASFF - food and feed safety alerts. Dispoñible: https:// ec.europa.eu/food/safety/rasff_en. Data de consulta: 16 Febreiro 2022.
3. European Food Safety Authority, EFSA. (2013). International frameworks dealing with human risk assessment of combined exposure to multiple chemicals. EFSA Journal 11:3313.
4. European Food Safety Authority, EFSA. (2004). Opinion of the Scientific Panel on Contaminants in the Food Chain (OTRASPanel) related to aflatoxin B1 as undesirable sustance in animal feed. EFSA Journal 2:39.
5. Joint FAO/WHO Expert Committee on Food Additives, JECFA. (2017). Evaluation of certain contaminants in food. Food and Agriculture Organization of the United Nations, World Health Organization Technical Report Series 1002.
6. [6]CAST. (2003). Council for agricultural science and technology - task force report.
7. IPCC. (2021). Summary for Policymakers. Contribution of Working Group I to the Sixth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge University Press.
8. Medina, A., Rodríguez, A., & Magan, N. (2014). Effect of climate change on Aspergillus flavus and aflatoxin B1 production. Frontiers in Microbiology, 5, 1–7. https://doi.org/10.3389/fmicb.2014.00348
9. Comité Científico AESAN. (2021). (Grupo de Traballo) Marín, S., Daschner, A., Morais, F.J. Rubio, C., Ruiz, M.J. e Burdaspal, P. Informe do Comité Científico da Axencia Española de Seguridade Alimentaria e Nutrición (AESAN) sobre os efectos do cambio climático na presenza de micotoxinas nos alimentos. AESAN 33, pp. 11-51.
10. Bittor Rodriguez Rivera (2009). Toxicoloxía Alimentaria. Edicións Elhuyar, 1-209.
11. Battilani, P., Toscano, P., Van Der Fels-Klerx, H. J. Moretti, A., Leggieri, M. C. Brera, C., Rortais, A., Goumperis, T., & Robinson, T. (2016). Aflatoxin B 1 contamination in maize in Europe increases due to climate change. Scientific Reports, 6, 1–7. https://doi.org/10.1038/srep24328
12. Jallow, A., Xie, H., Tang, X, Qi, Z., & Li, P. (2021). Worldwide aflatoxin contamination of agricultural products and foods: From occurrence to control. Comprehensive Reviews in Food Science and Food Safety, 20(3), 2332–2381. https://doi.org/10.1111/1541-4337.12734
13. Valencia-Quintana, R. Miliic, M., Jakšiic, D., Xiz, M. Š, Tenorio-Arvide, M. G., Pérez-Flores, G. A. Bonassi, S., & Sánchez-Alarcón, J. (2020). Environment changes, aflatoxins, and health issues, a review. International Journal of Environmental Research and Public Health, 17(21), 1–10. https://doi.org/10.3390/ijerph17217850.
14.