Compton, Arthur Holly

1995/08/02 Azkune Mendia, Iñaki - Elhuyar Fundazioa | Kaltzada, Pili - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Biografiak

(1892-1962)

Este físico estadounidense naceu no Wooster de Ohio o 0 de setembro de 1892. O seu pai era pastor presbiteriano e decano da escola local. Alí alcanzou Compton o grao de graduado en 1913 e tres anos despois, en 1916, o doutoramento en Princenton.

Durante un ano ensinou Física na Universidade de Minesota e logo traballou na Westinghouse Lamp Company en Pittsburgh. En 1919 viaxa a Inglaterra durante un ano paira estudar baixo a dirección de Rutherford na universidade de Cambridge. En 1920 foi nomeado xefe do Departamento de Física da Universidade de Washington en Saint Louis de Missouri e en 1923 trasladouse á Universidade de Chicago.

Compton ensaiou a Barkla sobre a dispersión da materia nos raios X. Barkla analizou sobradamente a dispersión dos raios X, pero Compton podía medir con precisión a lonxitude de onda dos raios X que dependían das técnicas paterno-fillos Bragg e que se dispersaban.

Cando realizou este traballo en 1923, ao dispersalo, observou que a lonxitude de onda dalgúns raios X aumentou. A este fenómeno denominóuselle efecto Compton, en honra ao descubridor, e anos despois Ran descubriu algo parecido en materia de luz visible.

Compton explicou este efecto: un fotón chocaba cun electrón e o electrón tomaba parte da enerxía do fotón, aumentando así a lonxitude de onda. Por tanto, parecía que o fotón actuaba como partícula, polo que Newton, como postulado, comezaron a considerar novamente o carácter de corpus da luz. Pero a natureza corpúsculo da luz complicouse coas teorías de Planck e Einstein media e AX. No século XVIII non se clarificaban os fenómenos de onda establecidos por Young, Maxwell e Fresnel.

Con todo, no traballo de Compton o máis importante foi destacar o carácter ondulante e corpus da radiación electromagnética. De Broglie, pola súa banda, demostrou que esta teoría podía aplicarse tamén a partículas simples, como os electróns. Ao mesmo tempo, o feito de ser Ain e corpus sorprendeu a algúns científicos e considerouse una paradoxo. Pero non é paradoxal que os fotóns ou os electróns teñan máis dun lado.

Polo descubrimento do seu efecto en 1927, Compton recibiu o Premio Nobel naquel ano con Wilson.

Desde o ano 1930, Compton fíxose cargo dos raios cósmicos. Os raios cósmicos, do mesmo xeito que os raios gamma, eran electromagnéticos, pero de maior enerxía. De ser así, os raios cósmicos non debían verse afectados o campo magnético da Terra e debían caer igual a todas as partes da superficie terrestre. Con todo, se os raios cósmicos eran partículas cargadas, o campo magnético da Terra debía desviarse e detectaríanse con maior frecuencia ao redor dos polos magnéticos da Terra.

Compton percorreu o mundo facendo as súas medicións e demostrou que a latitude tiña a súa influencia. Por tanto, os raios cósmicos debían estar parcialmente cargados.

Foi un dos científicos máis importantes do proxecto Compton Manhattan durante a Segunda Guerra Mundial. Segundo este proxecto, fabricouse una bomba atómica, que logo fixo estalar en Hiroshima e Nagasaki.

Ao finalizar a guerra volveu á Universidade de Washington. Foi reitor até o 15 de marzo de 1962 en Berkeley, California.